Oι χήρες του Χρέους στις χώρες του Χρέους... (κοινώς, η τούρλα της τρέλας)

Ο Στάθης στον eniko

Μαύρη Τρύπα και στις Μαύρες Τουλίπες; Μαύρη Τρύπα και στον Προϋπολογισμό της Ολλανδίας; Ε, δεν υπάρχει Θεός! Κι αν υπάρχει δεν είναι καλβινιστής!

Οπως και να ’ναι, δεν ξέρω τι είναι ο Θεός, αλλά ό,τι και να είναι η Χάρη Του, μάλλον δεν έφτιαξε τους ανθρώπους κατ’ εικόναν και ομοίωσίν Του, αλλά κατ’ εικόνα των αργυραμοιβών και ομοίωσιν του φόβου.

Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί κράτη, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία κι άλλα, παραβιάζοντας τα Συντάγματά τους δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα των πιστωτών τους κι όχι στο δικαίωμα των πολιτών τους στην ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ευημερία.

Δύο ολόκληρα χρόνια στην Ελλάδα οι άνθρωποι υφίστανται περικοπές. Ζουν με περικοπές, μιλούν για περικοπές, σκέφτονται τις περικοπές.
Δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν έτσι οι άνθρωποι.
Νέες γυναίκες στην Ιρλανδία μένουν με άδεια τα κρεβάτια τους στο σπίτι να μεγαλώνουν
«ορφανά» παιδιά, διότι οι άντρες τους φεύγουν ξανά μετανάστες. Οι «χήρες του χρέους», έγραφε χθες στα «ΝΕΑ» ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Ρούσσος Βρανάς, με τους άντρες τους να χάνονται ξανά στα ξένα.



για να ξεπληρώσουν ένα στεγαστικό που δεν θα ξεπληρώσουν ποτέ.
Το έχουμε ξαναπεί, δεν θα κουραστούμε να το λέμε: τα χρέη των κρατών είναι μια τρέλα.
«Ολοι χρωστάνε σε όλους».
Τα χρέη είναι μια τερατώδης, γεωμετρικώς μεγενθυνόμενη, φούσκα – ένα πρόβλημα


που δεν θα λυθεί ποτέ, διότι δεν πρέπει να λυθεί ποτέ. Οχι πως δεν μπορεί να λυθεί, να ρυθμιστεί, να διευθετηθεί - μπορεί! και εύκολα.
Ομως, δεν «πρέπει» να λυθεί, διότι
το χρέος είναι εργαλείο.
Ολη αυτή η τούρλα της τρέλας που προκαλεί το χρέος όσον είναι στο κέντρο της ασκούμενης πολιτικής, θα έχει ως αποτέλεσμα
οι εργαζόμενοι να ληστεύονται στην πηγή του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν. Θα είναι μονίμως σκλάβοι υποχρεώσεων που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι.
«Ολοι χρωστούν σε όλους»
και η Γερμανία! και οι ΗΠΑ! και η Ολλανδία! απλώς οι πιο ισχυροί υποτάσσουν μέσω του χρέους τους πιο αδύνατους
για να τους ληστεύουν στη συνέχεια στο διηνεκές. Κάνοντάς τους ακόμα πιο αδύναμους.
Απόδειξη η Ελλάδα.
Δύο χρόνια τώρα γίνεται όλο και πιο αδύναμη
Καταδικασμένη σε μια αέναη «γιορτή του γιαουρτιού», πιο αναξιοπρεπής κάθε μέρα από την προηγούμενη, πιο ζαλισμένη, όλο και πιο εγκλωβισμένη σε αυτήν την ξαφνική αιχμαλωσία.
με το σοκ ενός διαρκούς θανάτου όλο και πιο παραλυτικό. Για δείτε πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό το σοκ, πόσο παραλυτικός είναι αυτός ο θάνατος: αν, για παράδειγμα, αυτοί που μας έφεραν έως εδώ είναι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., πάλι αυτοί οι δύο ζητούν την ψήφο μας στις εκλογές, λες κι είναι άμωμοι
λες κι έχουν σχέδιο!
Σχέδιο του στιλ να επαναφέρει ο κ. Βενιζέλος στο προσκήνιο την κυρία Γεννηματά! Την κυρία Τίποτα! Την κυρία που εις ουδέν εξ όσων ησχολήθη πέτυχε κάτι! Αλλά,

αν η κυρία Γεννηματά είναι η λύσις μόνον και μόνον επειδή φέρει ένα όνομα που έχει την αξία του, ανεξαρτήτως αν το τιμά και η ίδια, τότε εξηγείται (και απ’ αυτό) γιατί μας φθάσανε έως εδώ

και γιατί θα μας πάνε ακόμα παρακάτω.
Αν η λύσις που μας προσφέρει απ’ την πλευρά του ο κ. Σαμαράς είναι ο κίνδυνος της «ακυβερνησίας» στην περίπτωση που δεν εκλεγεί ο Βοριδοδώνιδας,

αν δεν είναι ήδη «ακυβερνησία» (από ελληνικής πλευράς) η Σιδηρά Διακυβέρνηση της Τρόικας τότε γύρω-γύρω απ’ τα ίδια θα στριφογυρίζουμε, όπως το κουνούπι γύρω απ’ τον λύχνο, ώσπου να χαθούμε.
Οχι, κυρίες και κύριοι, δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν έτσι οι άνθρωποι. Εχουν προσθέσει στον εαυτόν τους ικανό ιστορικό φορτίο οι πολίτες, δεν μπορούν να τους το αφαιρέσουν οι τοκογλύφοι. Είναι άφρονες, αν το νομίζουν.
Για το 8ωρο, επί παραδείγματι, χύθηκε αίμα για να κατακτηθεί. Και θα χυθεί αίμα για να ανακτηθεί
Είναι τόσον απλό.
Κι αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν θα έχουν αυτό το αίμα στον λαιμό τους - πολύ που τους νοιάζει, θα μου πείτε. Συμφωνώ μαζί σας. Είναι τόσον ηλίθιοι
που νομίζουν ότι θα πάρουν
τα κέρδη τους μαζί τους στον τάφο τους.


Οπως σας έλεγα και στην αρχή, δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός, δεν ξέρω αν μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι, ξέρω όμως, ότι υπάρχει ο άνθρωπος.
Ο οποίος ίσως να μη γνωρίζει γιατί ζει,

ψάχνει όμως πάντα τον τρόπο για να ζει. Κι ο τρόπος αυτός μάλλον του ελεύθερου είναι παρά του σκλάβου...