Το παραπάνω διάγραμμα απεικονίζει τα επιτόκια του γερμανικού δεκαετούς ομολόγου, τα οποία πήραν την ανηφόρα - ο τίτλος του άρθρου του xrimanews.gr απ' όπου πήραμε το διάγραμμα είναι "Αυτό το γράφημα ίσως δείχνει το ΤΕΛΟΣ της Γερμανίας όπως την ξέραμε". Αλλά και το spiegel δημοσίευσε πρόσφατα άρθρο στο οποίο μας έλεγε ότι "τα οικονομικά της Γερμανίας δεν είναι και τόσο καλά όσο νομίζαμε".
Τι γίνεται λοιπόν, τέλος και η Γερμανία;
Όχι ακριβώς. Οι λόγοι που ακόμα και το -γερμανικών συμφερόντων- spiegel παρουσιάζει μια άσχημη εικόνα είναι και εσωτερικοί (για να δικαιολογήσει την επιβολή μέτρων λιτότητας και στη Γερμανία), αλλά και διότι η κατάσταση όντως δεν είναι και τόσο καλή [και] για τη Γερμανία.
Αυτό που γίνεται, και οδήγησε και στην αποτυχία πώλησης των γερμανικών ομολόγων, είναι ότι "οι αγορές" (δηλαδή οι τραπεζίτες, χρηματιστές, hedge fund managers και λοιποί επενδυτές) βλέπουν ότι το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται επειγόντως να "ταϊστεί" με νέα κεφάλαια, αλλιώς θα χρεωκοπήσει. Έχουμε άλλωστε ξαναπεί ότι τόσο το ευρωπαϊκό, όσο και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα είναι χρεωκοπημένο, και χρειάζεται τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων για να κρατηθεί στη ζωή.
Αυτό σημαίνει προφανώς ότι και ΚΑΙ οι γερμανικές τράπεζες έχουν πρόβλημα - και μάλιστα η Γερμανία καλείται να αποδεχτεί την εκτύπωση πληθωριστικών ευρώ, ώστε να διασώσει τόσο τις γερμανικές, όσο και όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές, αγγλικές, αμερικάνικες, κτλ τράπεζες. Όσο δεν το κάνει, οι τράπεζες αυτές βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στη χρεωκοπία (δείτε πχ εδώ για την βελγική Dexia, που είχε πριν λίγο καιρό πάρει ένα "πακέτο σωτηρίας", αλλά τώρα που τα πράγματα πηγαίνουν ακόμα χειρότερα, εκφράζονται φόβοι για το αν το "πακέτο" αυτό είναι αρκετό ή όχι. Μάλιστα το βελγικό κράτος έφτασε στο σημείο να ζητάει από τους Βέλγους να αγοράσουν αυτοί τα ομόλογα του, λόγω των μεγάλων δυσκολιών. Αυτά γίνονται συνήθως σε περιόδους στρατιωτικών πολέμων, όπως πχ οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, όπου τα κράτη πουλούσαν ομόλογα στους λαούς, ώστε οι κατώτερες τάξεις να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών μεταξύ τους. Να όμως που γίνονται και τώρα... - Τέλος πάντων, κλείνουμε την παρένθεση και γυρνάμε στο θέμα μας).
Επιστρέφοντας λοιπόν στη Γερμανία, "οι αγορές" προεξοφλούν ("σπεκουλάρουν") ότι στο μέλλον η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη αν οι Γερμανοί συνεχίσουν να μη δέχονται την εκτύπωση ευρώ από το πουθενά για χατήρι των τραπεζών. Αυτό όμως σημαίνει ότι και η ίδια η Γερμανία θα βρεθεί σε δυσκολότερη θέση, τόσο διότι οι δικές της τράπεζες θα βρεθούν πιο κοντά στη χρεωκοπία, αλλά και διότι όλα τα υπόλοιπα κράτη-ημιπροτεκτοράτα της στην ευρωζώνη θα ζητούν από αυτή να δεχτεί την εκτύπωση ευρώ.
Ουσιαστικά λοιπόν οι "αγορές" πιέζουν εμμέσως πλην σαφώς τη Γερμανία να τους ταΐσει, τυπώνοντας ευρώ. Αν (όταν) η Γερμανία τυπώσει ευρώ και τα χαρίσει στις τράπεζες και τους λοιπούς επενδυτές, τότε αυτοί θα "ηρεμήσουν" - τουλάχιστον για τώρα. Αντίθετα, όσο η Γερμανία δεν τους δίνει αυτό που θέλουν, τόσο θα τη "χτυπάνε", προκειμένου τελικά να "συμμορφωθεί" με τις απαιτήσεις τους και να δεχτεί να τυπώσει ευρώ.
Τι θα γίνει λοιπόν με τη Γερμανία; Θα δεχτεί να τυπώσει ή όχι; Αυτό ήδη το έχουμε ξαναπεί - η απάντηση είναι ΝΑΙ. Όπως δηλαδή κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι ιμπεριαλιστές σε παγκόσμια κλίμακα, έτσι και η Γερμανία θα θυσιάσει το νόμισμα προκειμένου να διασώσει τις χρεωκοπημένες τράπεζες. Και στο τέλος θα τυπώσει μερικά ακόμα τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων για χατήρι τους.
Απλά το καθυστερεί, προκειμένου να φέρει τους υπόλοιπους "στο αμήν", και έτσι να δεχτούν τους όρους της (δηλαδή να προτεκτορατοποιηθούν).
Όσο για το ευρώ, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση λέγαμε πως δε θα αντέξει, τουλάχιστον όχι στη σημερινή του μορφή.
Η Γερμανία θέλει το ευρωσύστημα, και λέει την αλήθεια όταν λέει ότι "θέλουμε να σώσουμε το ευρώ", μιας και αν (όταν) το υπάρχον νομισματικό σύστημα καταρρεύσει, θα βασιλεύσει ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς - και τα συνδυασμένα αποθέματα χρυσού των χωρών-μελών της ευρωζώνης είναι τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως θα μείνουν όλοι στο ευρώ, ή ότι δε θα μπουν άλλοι. Ίσα-ίσα που η Γερμανία επιβεβαίωσε επίσημα πλέον, μέσω του υπουργείου εξωτερικών της, τα σχέδια για "ελεγχόμενες χρεωκοπίες" κρατών της ευρωζώνης. Δε μπορούμε με βεβαιότητα να προβλέψουμε το μέλλον, δεν είμαστε μέντιουμ - άρα ούτε τις κινήσεις του αντιπάλου μπορούμε να ξέρουμε, ούτε βέβαια το πόσο καλά θα σταθούν οι λαοί απέναντι στους εκμεταλλευτές τους. Αλλά αν δεν σταματηθούν, η πιθανότερη λύση που θα δώσουν, όπως έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενα άρθρα μας, είναι πλέον η λύση των "δύο ευρώ", που θα επιτρέψει στη Γερμανία να διατηρήσει στον έλεγχο της τους πάντες, δίνοντας τους ένα πληθωρισμένο "ευρώ β' κατηγορίας", συνδυάζοντας έτσι τα χειρότερα για εμάς (και πληθωρισμένο νόμισμα το οποίο ελέγχεται από την ΕΚΤ-Γερμανία, και οικονομικός έλεγχος από Γερμανία).
Σε μια άλλη σημαντική είδηση, το ΔΝΤ ανακοίνωσε πως θα αναλάβει αυτό να καλύψει τις χρεωκοπημένες τράπεζες, δίνοντας τους "πακέτα σωτηρίας", μιας και η Γερμανία προς το παρόν δε συναινεί:
«Γραμμή πρόληψης και ρευστότητας» από το ΔΝΤ
Για χρήση και από αναπτυγμένες οικονομίες, όπως της Ιταλίας
Όπως διευκρίνισε στη γραπτή ανακοίνωσή του το ΔΝΤ, «στο πλαίσιο αυτού του δανειακού μοντέλου θα διατίθεται (από το ΔΝΤ) ρευστότητα σε κυβερνήσεις-μέλη του διεθνούς πιστωτικού οργανισμού, ώστε να καλύπτονται επείγουσες ανάγκες» της οικονομίας τους.Αυτή η συγκεκριμένη απόφαση του ΔΝΤ πιθανότατα αποτέλεσε και την αιτία για μια άλλη είδηση, που πέρασε εντελώς "στα ψιλά", καθώς λίγες μέρες πριν παραιτήθηκε ο Αντόνιο Μπόρχες, διευθυντής του τμήματος Ευρώπης του ΔΝΤ. Προφανώς ο Μπόρχες δεν συμφωνούσε με το να αναλάβει το ΔΝΤ αυτό το βάρος, και ήθελε να πιέσουν την ΕΚΤ ή κάτι τέτοιο, οπότε απομακρύνθηκε από το πόστο του.
Αναφέρεται, ως παράδειγμα, ο βραχυπρόθεσμος ισοσκελισμός (μέσω της προσφυγής στη «Γραμμή πρόληψης και ρευστότητας»), ενός ελλειμματικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών κάποιου κράτους μέλους του ΔΝΤ.
Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, στις Κάννες στο πλαίσιο της G20 άφησε να εννοηθεί ότι η ιταλική κυβέρνηση θα μπορούσε να επωφεληθεί από τη «Γραμμή πρόληψης και ρευστότητας», της οποίας το ΔΝΤ ξεκίνησε τη λειτουργία σήμερα.
Το θέμα είναι τώρα πόσα λεφτά θα δώσει το ΔΝΤ στις τράπεζες, καθώς έχει στα ταμεία του περίπου 540 δις $, όμως μόνο το χρέος της Ιταλίας ξεπερνά τα...2 τρις. Και δεν υπολογίζουμε καν τα παράγωγα που λέγαμε και σε πρόσφατο άρθρο μας, και ανεβάζουν το συνολικό ποσό που χρειάζονται οι τράπεζες σε πολύ περισσότερα τρισεκατομμύρια. Κοινώς, τα νούμερα δε βγαίνουν, και άρα και το ΔΝΤ δε μπορεί να προσφέρει παρά μια "βραχυπρόθεσμη ανάσα". Και όχι τίποτα άλλο, αλλά οι κύριοι χρηματοδότες του ΔΝΤ είναι οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, που έχουν ήδη πολλά προβλήματα.
Αργά ή γρήγορα λοιπόν όλοι αυτοί (Αμερική, Γερμανία, Ιαπωνία, κτλ) θα κάνουν το μοναδικό πράγμα που τους απομένει για να σώσουν τις τράπεζες: Θα τυπώσουν ωκεανούς χρήματος (για το τι αποτελέσματα θα έχουν στους λαούς όλα αυτά τα τρις που χαρίζονται στις τράπεζες δεν το συζητάμε καν. Τα κράτη ασχολούνται με το πως θα σώσουν τις τράπεζες, και όχι με "ασημαντότητες" όπως το αν θα έχει ένα πιάτο φαΐ να φάει ο εργάτης).
Όσο για το ΔΝΤ, θα δούμε το πως ακριβώς θα κινηθεί - και δε θα πρέει να ξεχνάμε ότι έχει και αυτό έναν εκτυπωτή χρήματος στη διάθεση του, καθώς εκδίδει και αυτό χρήμα, τα SDRs, το λογιστικό νόμισμα που οι αντίπαλοί των ΗΠΑ το προωθούν ως ένα μεταβατικό "παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα" ως αντικαταστάτη δηλαδή του δολαρίου, που υπερπληθωρίζεται (από εκεί πηγάζουν και οι θεωρίες συνωμοσίας περί του "σατανικού" παγκόσμιου νομίσματος, δίχως να κατανοούν ότι στην πραγματικότητα ήδη είχαμε παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το δολάριο, και "παγκόσμια διακυβέρνηση", τον πλανητάρχη-πρόεδρο των ΗΠΑ. Επειδή όμως οι ΗΠΑ παρακμάζουν, τώρα οι ανταγωνιστές τους προωθούν άλλο νόμισμα και κυβέρνηση, που θα αντικατοπτρίζει τις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται ανάμεσα σε πολλούς "διεκδικητές του θρόνου", που πριν τον κατείχε μόνο ένας, η Αμερική (και το νόμισμα της). Δε θα αναλύσουμε παραπάνω το θέμα σε αυτό το άρθρο - αν το θέμα σας ενδιαφέρει, μπορεί να δείτε παλιότερα άρθρα μας για το τι παίζει με τα SDRs κλικάροντας πχ εδώ).
Ως "συμπλήρωμα" του άρθρου μας αυτού, ας δούμε και μερικές νεότερες νομισματικές-οικονομικές εξελίξεις:
- Ο οίκος αξιολόγησης Dagong που έφτιαξαν οιΚινέζοι για να σπάσουν το μονοπώλιο των ΗΠΑ, αφού υποβάθμισε Ελλάδα, Πορτογαλλία, κτλ σε junk ή και χειρότερα, έστειλε και μήνυμα στις ΗΠΑ πριν λίγες μέρες, λέγοντας τους ότι θα τους υποθαθμίσει αν τυχόν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε νέο γύρο εκτύπωσης χρήματος. Ο Dagong ήδη έχει υποβαθμίσει την Αμερική από το ΑΑΑ εδώ και πολύ καιρό, και τους έχει βαθμολογήσει με Α. Οι ΗΠΑ βέβαια θα τυπώσουν χρήμα, και η Κίνα το ξέρει αυτό, και απλά του στέλνει "προειδοποιητικές βολές" για να τους δείξει ότι δεν τα βλέπει όλα αυτά με καλό μάτι. Βέβαια, δεν μπορεί να κάνει και πολλά, διότι δε μπορεί να ξεφορτωθεί μονομιάς όλα αυτά τα αποθέματα δολαρίων που έχει, γιατί θα καταρρεύσει το παγκόσμιο σύστημα πριν προλάβει να το κάνει. Αντίθετα, η Κίνα μπορεί να ξεφορτώνεται σιγά-σιγά τα δολάρια της, αγοράζοντας γη, υποδομές, οικόπεδα και βέβαια χρυσό.
- Ο Ομπάμα δήλωσε προς την Κίνα ότι..."ως εδώ" σχετικά με το γουάν, απαιτώντας από την Κίνα να μην το κρατά υποτιμημένο. Καλώς ή κακώς όμως, οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δύναμη να αναγκάσουν την Κίνα να κάνει όπως της λένε. Άσε που από τη στιγμή που οι Αμερικάνοι οδηγούν το δολάριο σε μια ελεγχόμενη κατάρρευση, πληθωρίζοντας το μέχρι τέλος, μάλλον δεν μπορεί κανείς να τους πάρει και πολύ στα σοβαρά όταν κάνουν παρατηρήσεις σε άλλους για τη νομισματική τους πολιτική. Γι' αυτό και η Κίνα θα κρατήσει το γουάν όσο πιο χαμηλά μπορεί, ώστε να συνεχίσουν οι εξαγωγές της να είναι πάμφτηνες και έτσι να διαιωνίσει την εμπορική της κυριαρχία σε παγκόσμιο επίπεδο. Βέβαια, καθώς η Δύση φτωχαίνει, η Κίνα θα αναγκαστεί να περιορίσει τις εξαγωγές της προς τα εκεί, και να ανεβάσει το γουάν, ώστε να ανεβάσει τους μισθούς των Κινέζων εργατών, όπως ήδη έχει αρχίσει να ψιλοκάνει. Αλλά ακόμα έχουμε πολύ δρόμο...
- Στην Αγγλία, ο Κάμερον σχεδιάζει και αυτός νέο γύρο εκτύπωσης χρήματος (QE - "ποσοτική χαλάρωση" όπως το ονομάζουν). Η επίσημη δικαιολογία είναι η συνηθισμένη, ότι δηλαδή τάχα θα χαρίσουν λεφτά στις τράπεζες προκειμένου μετά οι τράπεζες να αρχίσουν να δίνουν δάνεια για να "κινηθεί η αγορά". Στην πραγματικότητα, τα λεφτά δίνονται απλά και μόνο για να καλύψουν οι τράπεζες τις ζημιές των ισολογισμών τους, όχι για δάνεια. Εξάλλου, αν όντως οι κυβερνήσεις ήθελαν να "αναθερμανθεί η οικονομία", θα μπορούσαν τα λεφτά που τυπώνουν να τα χρησιμοποιούν για δημόσια προγράμματα επενδύσεων σε υποδομές, όπως έκαναν στη Κραχ του 1929 με το γνωστό "Νew Deal". Δε θέλουν όμως, και όσο δεν πιέζονται, ούτε καν αυτό δεν κάνουν. Αντίθετα, χαρίζουν λεφτά στις χρεωκοπημένες τράπεζες, αφήνοντας του εργάτες να πεινάσουν, ώστε να δεχτούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη "κινεζοποίηση" τους.
- Οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου αγοράζουν χρυσό σε επίπεδα - ρεκόρ. κυρίως βέβαια αυτό αφορά τις κεντρικές τράπεζες της Κίνας, της Ρωσίας, κτλ, των χωρών δηλαδή που έχουν αποθέματα, και όχι τόσο τις κεντρικές τράπεζες της Δύσης.
- Για το τέλος, αξίζει 100%να διαβάσετε αυτό το άρθρο του Doug Casey, ενός γνωστού επενδυτή που είχε προβλέψει την κρίση και εν ολίγοις μας λέει ότι η ισοτιμία του χρυσού θα σπάσει πολλά ακόμα ρεκόρ. Ο Casey βέβαια μιλά από τη σκοπιά του επενδυτή, η ανάλυση του όμως είναι πολύ, όπως και τα στοιχεία που δίνει. Και συμφωνούμε πως ως τώρα χρυσό αγόραζαν οι "ψαγμένοι", και όσοι φοβούντουσαν. Τώρα όμως ο φόβος θα γενικευτεί, διότι θα γίνει αντιληπτό από πολύ μεγάλο μέρος των μαζών ότι ο μόνος τρόπος για να διασωθούν οι τράπεζες και κατ' επέκταση ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα είναι να εκτυπωθούν αμύθητα ποσά, και έτσι τα νομίσματα "πρέπει" να πληθωριστούν μέχρι αηδίας τα επόμενα χρόνια. Έτσι, ένα μεγάλο μέρος των "απλών ανθρώπων" θα στραφεί προς το χρυσό. Όσο για τους κεφαλαιοκράτες, αυτοί εδώ και καιρό δε θέλουν να επενδύσουν τα κεφάλαια τους, και προτιμούν να τα αποθηκεύσουν με τη μορφή του [σταθερού] χρυσού, ώστε να τα επενδύουν αν και όταν πλέον έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της η εξαθλίωση των εργατών (κάτι που θα τους έχει "κινεζοποιήσει', δηλαδή θα τους έχει κάνει πολύ "ανταγωνιστικούς" στα μάτια του κεφαλαιοκράτη). Αυτή η τάση θα γενικευτεί, και έτσι θα δούμε μια "μανία' για το χρυσό, όπως είχαμε τις περασμένες δεκαετίες μια "μανία" για μετοχές, όταν ο καπιταλισμός αναπτυσσόταν.
Πηγή: Βαθύ Κόκκινο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου