kourdistoportocali.com Αφήστε με να καμαρώσω το παιδί μου…»
Διαμαρτυρόντουσαν οργισμένοι οι γονείς των μαθητών προς τα ΜΑΤ, τους ασφαλίτες, τους ελεύθερους σκοπευτές, τους πληρωμένους εκτελεστές και τις λοιπές μονάδες τάξης που είχε παρατάξει το δημοκρατικό σιδερόφραχτο κράτος.
Το «να καμαρώσω» αφορούσε το κορίτσι η το αγόρι τους που συμμετείχε στην παρωδία παρέλασης της εθνικής επετείου.
Οι μαθητές στη καλύτερη περίπτωση βαδίζουν με τέτοια πειθαρχία και αυστηρότητα στις κινήσεις τους που θα ζήλευε και η Ρένα Βλαχοπούλου μετά από γερό μεθύσι.
Δύσκολα μπορεί να κατανοήσει ο κοινός νους για ποιο λόγο παρελαύνουν μαθητές και μαθήτριες –πέρα από το να ικανοποιήσουν τους ηδονοβλεψίες της εξουσίας που πιάνουν στασίδι στην εξέδρα.
Ειδικά μετά την απόφαση των πραγματικών ηρώων, όπως είναι οι ανάπηροι πολέμου, να μην παρελάσουν δεν είχε νόημα να γίνει η παρέλαση και να σηκωθεί τόσος κουρνιαχτός.
Θα περίμενε κανείς από την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων (καθ’ υπερβολή) να αρνηθεί να συμμετάσχει σ’ αυτό το αστείο σώου της υποκρισίας.
Αυτό που όφειλαν να κάνουν οι γονείς που σέβονται τον εαυτό τους, είναι με αφορμή την επέτειο να κουβεντιάσουν με τα παιδιά τους για τη σημασία που έχει η έννοια Ελευθερία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας -σαν άτομα, στην οικογένεια, στη κοινωνία, στον επαγγελματικό βίο, παντού.
Θα μπορούσαν επίσης εάν ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες της επανάστασης να πάνε με τα παιδιά τους στα μέρη που αγωνίστηκαν οι ήρωες αλλά κι εκεί που έζησαν ο Κολοκοτρώνης, ο Καραισκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Νικηταράς.
Αυτό θα μπορούσε να είναι μια πιο αποτελεσματική μορφή αντίστασης απέναντι σ’ ένα χυδαίο κράτος και τους λειτουργούς του.
Διαμαρτυρόντουσαν οργισμένοι οι γονείς των μαθητών προς τα ΜΑΤ, τους ασφαλίτες, τους ελεύθερους σκοπευτές, τους πληρωμένους εκτελεστές και τις λοιπές μονάδες τάξης που είχε παρατάξει το δημοκρατικό σιδερόφραχτο κράτος.
Το «να καμαρώσω» αφορούσε το κορίτσι η το αγόρι τους που συμμετείχε στην παρωδία παρέλασης της εθνικής επετείου.
Οι μαθητές στη καλύτερη περίπτωση βαδίζουν με τέτοια πειθαρχία και αυστηρότητα στις κινήσεις τους που θα ζήλευε και η Ρένα Βλαχοπούλου μετά από γερό μεθύσι.
Δύσκολα μπορεί να κατανοήσει ο κοινός νους για ποιο λόγο παρελαύνουν μαθητές και μαθήτριες –πέρα από το να ικανοποιήσουν τους ηδονοβλεψίες της εξουσίας που πιάνουν στασίδι στην εξέδρα.
Ειδικά μετά την απόφαση των πραγματικών ηρώων, όπως είναι οι ανάπηροι πολέμου, να μην παρελάσουν δεν είχε νόημα να γίνει η παρέλαση και να σηκωθεί τόσος κουρνιαχτός.
Θα περίμενε κανείς από την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων (καθ’ υπερβολή) να αρνηθεί να συμμετάσχει σ’ αυτό το αστείο σώου της υποκρισίας.
Αυτό που όφειλαν να κάνουν οι γονείς που σέβονται τον εαυτό τους, είναι με αφορμή την επέτειο να κουβεντιάσουν με τα παιδιά τους για τη σημασία που έχει η έννοια Ελευθερία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας -σαν άτομα, στην οικογένεια, στη κοινωνία, στον επαγγελματικό βίο, παντού.
Θα μπορούσαν επίσης εάν ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες της επανάστασης να πάνε με τα παιδιά τους στα μέρη που αγωνίστηκαν οι ήρωες αλλά κι εκεί που έζησαν ο Κολοκοτρώνης, ο Καραισκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Νικηταράς.
Αυτό θα μπορούσε να είναι μια πιο αποτελεσματική μορφή αντίστασης απέναντι σ’ ένα χυδαίο κράτος και τους λειτουργούς του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου