Μεταξύ αυτών που θα πουλήσουμε με συνοπτικές διαδικασίες [εάν δεν το
έχουμε ήδη πράξει] είναι οι πάροχοι νερού. Οι λεγόμενες “ΔΕΥΑ” ή “ΕΥΑ”.
Μας το επιβάλλουν, ισχυρίζονται οι δικοί μας, στο πλαίσιο των
αποκρατικοποιήσεων [γνωστών και ως "πωλούνται τα ασημικά, όσο όσο"].
Είναι όμως έξυπνη κίνηση αυτή;
Μία έκθεση του “παρατηρητηρίου της εταιρικής ευρώπης” [corporate europe observatory] δείχνει ότι πόλεις που είχαν ιδιωτικοποιήσει την παροχή νερού, μετά από χρόνια κακοδιαχείρισης και άλλων προβλημάτων, προσανατολίζονται στην επαναγορά.
Μεταξύ αυτών των πόλεων είναι το Παρίσι, το Μπουένος Άιρες και το Χάμιλτον του Καναδά.
Μην ξεχνάμε ότι ακόμα, στον 21ο αιώνα, ο ΟΗΕ – σαφώς υπό το βάρος των εταιρειών που θα χάσουν τεράστια κέρδη – δεν έχει κατοχυρώσει την πρόσβαση στο πόσιμο νερό ως στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Διαβάζοντας όλα αυτά πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρότατα για τη σκοπιμότητα της πώλησης των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης & αποχέτευσης. Βλέπουμε ότι μας οδηγούν στο γκρεμό, κι εμείς, σαν παραζαλισμένοι, δεν αντιδρούμε.
Νομίζω είναι ώρα να κάνουμε κάτι. Αρχής γενόμενης με την άρνηση ιδιωτικοποίησης των εταιρειών παροχής νερού. Με κάθε μέσο.
***
Cities worldwide are experiencing the failures of water privatisation. Unequal access, broken promises, environmental hazards and scandalous profit margins are prompting municipalities to take back control of this essential service.
This new book from Corporate Europe Observatory, Transnational Institute and the Municipal Services Project examines the new trend for water ‘remunicipalisation’. Case studies analyse the transition from private to public water provision in Paris, Dar es Salaam, Buenos Aires and Hamilton, and look at a national-level experiment in Malaysia. It shows the benefits and challenges of municipal ownership, while underlining the stranglehold of international financial institutions and the legacies of corporate control.
Είναι όμως έξυπνη κίνηση αυτή;
Μία έκθεση του “παρατηρητηρίου της εταιρικής ευρώπης” [corporate europe observatory] δείχνει ότι πόλεις που είχαν ιδιωτικοποιήσει την παροχή νερού, μετά από χρόνια κακοδιαχείρισης και άλλων προβλημάτων, προσανατολίζονται στην επαναγορά.
Μεταξύ αυτών των πόλεων είναι το Παρίσι, το Μπουένος Άιρες και το Χάμιλτον του Καναδά.
Μην ξεχνάμε ότι ακόμα, στον 21ο αιώνα, ο ΟΗΕ – σαφώς υπό το βάρος των εταιρειών που θα χάσουν τεράστια κέρδη – δεν έχει κατοχυρώσει την πρόσβαση στο πόσιμο νερό ως στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Διαβάζοντας όλα αυτά πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρότατα για τη σκοπιμότητα της πώλησης των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης & αποχέτευσης. Βλέπουμε ότι μας οδηγούν στο γκρεμό, κι εμείς, σαν παραζαλισμένοι, δεν αντιδρούμε.
Νομίζω είναι ώρα να κάνουμε κάτι. Αρχής γενόμενης με την άρνηση ιδιωτικοποίησης των εταιρειών παροχής νερού. Με κάθε μέσο.
***
Cities worldwide are experiencing the failures of water privatisation. Unequal access, broken promises, environmental hazards and scandalous profit margins are prompting municipalities to take back control of this essential service.
This new book from Corporate Europe Observatory, Transnational Institute and the Municipal Services Project examines the new trend for water ‘remunicipalisation’. Case studies analyse the transition from private to public water provision in Paris, Dar es Salaam, Buenos Aires and Hamilton, and look at a national-level experiment in Malaysia. It shows the benefits and challenges of municipal ownership, while underlining the stranglehold of international financial institutions and the legacies of corporate control.
The journey toward better public
water illustrates the benefits and challenges of municipal ownership,
but the book also highlights the stranglehold of international financial
institutions and the legacies of corporate control, putting water in
the context of the larger debate about ‘alternatives to privatisation’
and drawing lessons from these experiences for future action in favour
of public services. It is a must-read for policy makers and activists
looking for concrete ways to democratise water services.
“Cities have been remunicipalising water for years, but finally we have a book that gives us a global perspective on this trend. It offers rich evidence of how public service providers outperform private water companies while at the same time pointing to the challenges that managers, policy makers and activists face in making water public again.” Maude Barlow, Chairperson of the Council of Canadians
Μπορείτε να κατεβάσετε το πρωτότυπο σε μορφή pdf από εδώ:
http://www.corporateeurope.org/sites/default/files/publications/remunicipalisation%20web%20final.pdf
Πηγή: http://www.corporateeurope.org/publications/remunicipalisation-putting-water-back-public-hands πηγη:esp0ir.wordpress.com
“Cities have been remunicipalising water for years, but finally we have a book that gives us a global perspective on this trend. It offers rich evidence of how public service providers outperform private water companies while at the same time pointing to the challenges that managers, policy makers and activists face in making water public again.” Maude Barlow, Chairperson of the Council of Canadians
Μπορείτε να κατεβάσετε το πρωτότυπο σε μορφή pdf από εδώ:
http://www.corporateeurope.org/sites/default/files/publications/remunicipalisation%20web%20final.pdf
Πηγή: http://www.corporateeurope.org/publications/remunicipalisation-putting-water-back-public-hands πηγη:esp0ir.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου