Λόρενς Φερλινγκέτι, Οικτίρετε το έθνος… … και το Έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας (Χαλίλ Γκιμπράν)

Οικτίρετε το έθνος που οι άνθρωποί του είναι πρόβατα
και οι βοσκοί τους τούς παραπλανούν
Οικτίρετε το έθνος που δεν υψώνει τη φωνή του
παρά για να επαινέσει τους κατακτητές
και να αναγνωρίσει τον νταή σαν ήρωα
και έχει στόχο να κυβερνήσει τον κόσμο
με βία και βασανιστήρια
Οικτίρετε το έθνος που δεν γνωρίζει
άλλη γλώσσα εκτός από τη δική του
και άλλον πολιτισμό εκτός από τον δικό του.
Οικτίρετε το έθνος που η ανάσα του είναι το χρήμα
και κοιμάται τον ύπνο του καλοφαγωμένου.
Οικτίρετε το έθνος - ω, οικτίρετε τους ανθρώπους
που επιτρέπουν τα δικαιώματά τους να διαβρώνονται
και τις ελευθερίες τους να αφαιρούνται.
Χώρα μου, τα δάκρυά σου
γλυκιά γη της ελευθερίας!
Μετάφραση Ειρήνη Α. Βρης

[Ο 92χρονος σήμερα ποιητής Λόρενς Φερλινγκέτι, ταυτισμένος με το βιβλιοπωλείο και τις εκδόσεις City Light στο Σαν Φρανσίσκο και με τους ποιητές της γενιάς των μπιτ, έχει μακρά παράδοση στον χώρο της στρατευμένης στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια ποίησης. Συχνά εκφράζει τις ειρηνιστικές και αντιεξουσιαστικές απόψεις του στα ποιήματά του. Χαρακτηριστικό το ποίημα που προηγήθηκε και είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο ποίημα του λιβανέζου ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν]

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο & μπαλώματα είν’ η τέχνη του

Το Έθνος να λυπάστε,

αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι από τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το Έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή
παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται
παρά μονάχα μεσ’ τα ερείπια του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί
ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το Έθνος να λυπάστε

που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο
και μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

[Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ, Χαλίλ Γκιλμπράν, 1923]

[Ο Χαλίλ Γκιμπράν δεν ήταν μόνο ένας ποιητής αλλά και ένας φιλόσοφος. Ήταν ένας μάγος των ψυχών, όπως αναφέρει ο μύθος για τον Ορφέα, μόνο που αυτός μάγευε όχι με την φλογέρα αλλά με τα λόγια του. Η ποίησή του είναι έντονα επηρεασμένη από την ανατολική διδασκαλία. Μάλιστα εκφράζει τόσο πολύ αυτή την γνώση της ανατολής, που ο αναγνώστης καθώς τον διαβάζει δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει τόσο ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή την ποίησή του. Η γνώση που κατέχει για την Φύση και τον Άνθρωπο ή ο γλυκός και τρυφερός του λόγος που αγγίζει σαν απαλό χάδι την ψυχή μας]

Τάσος Κάρτας     iovilaio.blogspot.com/