Υπάρχουν πολλοί καπιταλισμοί; Είναι ο χρηματιστικός καπιταλισμός που έχει επικρατήσει σήμερα και καταλεηλατεί τα κράτη ένας κακός καπιταλισμός, αλλα γενικά δεν φταίει ο καπιταλισμός για τα σημερινά χάλια μας, αλλά μόνο μια ειδική "έκδοσή" του;
Κώστας Λάμπος
του Κώστα Λάμπου*
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιό συχνά ακούμε και διαβάζουμε δηλώσεις
από διεθνείς οικονομικούς και πολιτικούς μεγαλοπαράγοντες, όπως λ.χ ο
πολύς George Soros, o σκληρός Wolfgang Schäuble, ο ευγενής Πρόεδρος της
λεγόμενης Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου, αλλά και πολλοί
άλλοι στην Ευρώπη και στην Αμερική, με τις οποίες επιχειρείται ένα είδος
κριτικής σε πλευρές και συμπεριφορές του καπιταλιστικού συστήματος,
από τις οποίες αν τάχα απαλλαγεί θα γίνει καλύτερο, θα γίνει τάχα
«καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Είναι προφανές πως αυτό οφείλεται
στη ραγδαία κατάρρευση του μύθου του νεοφιλελευθερισμού και στην
οριστική χρεοκοπία του καπιταλισμού και συνεπώς πρόκειται για μιά
συνειδητή απόπειρα για την εξαπάτηση του προβληματιζόμενου κόσμου της
Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και στην ουσία πρόκειται για
μιά υποκριτική αυτοκριτική του καπιταλισμού η οποία μπορεί να φτάνει
μέχρι και το φραστικό αυτομαστίγωμά του. Χαρακτηριστική περίπτωση
εκφορέα αυτής της υποκριτικής αυτοκριτικής του καπιταλισμού αποτελεί ο,
σύμφωνα με τον τύπο της Γαλλίας, μικρός και ταπεινός εισπράκτορας
πολιτικού χρήματος, αλλά μέγας διώκτης των Ρομά και των εργαζόμενων της
πατρίδας του:
«Ο χρηματιστικός καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που δίνει προτεραιότητα
στον κερδοσκόπο έναντι του επιχειρηματία, στο χρηματοπιστωτικό
κεφάλαιο έναντι του παραγωγικού κεφάλαιου, στο κυκλοφορούν κεφάλαιο
έναντι του κεφαλαίου ως επένδυση, στο βραχυπρόθεσμο έναντι του
μακροπρόθεσμου, στους δείκτες του πλούτου έναντι του αληθινού πλούτου,
με τους δείκτες να μετρούν περισσότερο από τον ίδιο τον πλούτο. Ο
καθαρός χρηματιστικός καπιταλισμός είναι ένα σύστημα ανευθυνότητας και
θα χρησιμοποιήσω μια ισχυρή φράση: είναι ένα σύστημα όπου η ανήθικη
λογική της αγοράς δικαιολογεί τα πάντα. Είναι ένα σύστημα όπου το χρήμα
πάει στο χρήμα, όπου η εργασία βλάπτεται, όπου η παραγωγή βλάπτεται,
όπου η επιχειρηματικότητα βλάπτεται»[1].
«Τάδε έφη» ο Μεσιέ Νικολά Σαρκοζί, στο Παρίσι τον Ιανουάριου 2009,
ενώπιον της Άγγελας Μέρκελ, του Τόνυ Μπλερ, εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και πλήθους άλλων
«επιφανών» εκπροσώπων διεθνών Οργανισμών, της πολιτικής και του
επιχειρηματικού κόσμου.
Εσείς αγαπητοί αναγνώστες μη βιαστείτε να πιστώσετε στον Σαρκοζί
αυτοκριτική και στροφή προς αριστερές θέσεις, ή να τον χρεώσετε στους
υποκριτές και τους τσαρλατάνους, γιατί αν διαβάσετε προσεχτικά αυτές τις
αράδες θα διαπιστώσετε μια ομοιότητα με τις «βαθυστόχαστες»
εθνικοσοσιαλιστικές θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ, τις οποίες, όπως είναι
γνωστό η ανθρωπότητα τις πλήρωσε με πενήντα εκατομμύρια νεκρούς και
τεράστιες καταστροφές.
Κι’ όμως όλοι μας γνωρίζουμε πως ο Σαρκοζί και το απανταχού ανά την
υφήλιο σινάφι των επαγγελματιών πολιτικών δεν είναι παρά οι αχυράνθρωποι
του μεγάλου κεφαλαίου που δημιουργεί και καθοδηγεί τη σημερινή
παγκόσμια κρίση και που αυτοί, ως ιεροφάντες της νεοφιλελεύθερης
καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, έχουν αναλάβει να μας πείσουν πως ο
καπιταλισμός δεν είναι ένας, αλλά περισσότεροι, κάποιοι από τους οποίους
είναι καλοί και κάποιοι άλλοι, όπως λ. χ. ο χρηματιστικός είναι κακοί
και συνεπώς δεν φταίει ο καπιταλισμός γενικά, αλλά, μια μερίδα του, μια
«ιδιοτροπία» του, ενάντια στην οποία ο Σαρκοζί και η συμμορία του
κηρύσσουν νέα σταυροφορία και καλούν τους εργαζόμενους να δεχτούν την
«ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων», την μείωση των μισθών και των
συντάξεων, τη δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου τους για τη μεταφορά
του δημόσιου πλούτου, (μέσω της τιμολογιακής και της φορολογικής
πολιτικής και μέσω της πολιτικής των «ενισχύσεων της ρευστότητας των
τραπεζών») προς το χρηματιστικό-τραπεζικό-εμπορικό κεφάλαιο, τον
περιορισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών, το ξεπούλημα του
εθνικού πλούτου και του δημόσιου τομέα της οικονομίας, τη διόγκωση του
αυταρχικού καπιταλιστικού κράτους, τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας
τους και την επικυριαρχία του αμερικανοελεγχόμενου Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου, με απώτερο στόχο τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
της καθυπόταξης όλων των χωρών και των Λαών που αντιστέκονται στη
βίαιη και βάρβαρη ανασυγκρότηση του καπιταλισμού και στη Νέα Παγκόσμια
Φασιστική Τάξη Πραγμάτων στα μέτρα της Pax Americana και αγωνίζονται
για την πλήρη και οριστική ανατροπή του καταστροφικού και απάνθρωπου
καπιταλισμού σε κάθε πιθανή και απίθανη εκδοχή του, για ένα καλύτερο
κόσμο, για ένα κόσμο της δημιουργίας, της ειρήνης, της Άμεσης
Δημοκρατίας και του Ανθρωπισμού[2].
Ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες είμαστε θεατές και δυστυχώς ακόμα παθητικοί
θεατές μιάς πολιτικής που ξεθεμελιώνει το κράτος πρόνοιας,
κατακερματίζει τον κοινωνικό ιστό, καταστρέφει αντί να αναδιατάσσει
αναπτυξιακά τις όποιες δομές και υποδομές της ελληνικής οικονομίας,
ξεπουλάει τον εθνικό πλούτο και τη δημόσια περιουσία, απογυμνώνει και
έτσι αποδυναμώνει τη χώρα από τα διεθνή ερείσματα και δικαιώματά της και
τελικά τη μεταβάλλει σε αμερικανικό δούρειο ίππο στους κόλπους της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου με
βέβαιο αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της Ελλάδας και τη νέα τραγωδία του
Ελληνισμού.
Σ’ αυτές τις συνθήκες οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του
Πολιτισμού δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επεξεργαστούν ΑΜΕΣΑ ένα
Σχέδιο Σωτηρίας της Ελλάδας και του Ελληνισμού με το οποίο θα ανατάξουν
την Εθνική και Κοινωνική, Απελευθερωτική Αυτοπεποίθηση και Συνείδηση
των Ελλήνων στο βαθμό που θα τους επιτρέψει να αναδειχτούν στη Νέα
Αμεσοδημοκρατική Κοινωνική Ηγεσία [3] της χώρας και να αναλάβουν σε μια
γνήσια αντικαπιταλιστική προοπτική την ευθύνη της σωτηρίας της χώρας
και συμμαχώντας με τις αντίστοιχες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
της ευρύτερης περιοχής να χτίσουν νέες συμμαχίες για μια προοδευτική
Ευρωπαϊκή Ένωση και για ένα καλύτερο κόσμο χωρίς ιμπεριαλισμούς και
Ηγεμονίες.
Περιθώρια για νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και
τριτοτεταρτοδιεθνιστικές αυταπάτες δεν υπάρχουν πιά. Ο καταστροφικός και
απάνθρωπος καπιταλισμός, από τη στιγμή που αδυνατεί να τροφοδοτήσει
την πρόοδο προς την ευημερία, την Άμεση Δημοκρατία και την ειρήνη της
ανθρωπότητας έχει ιστορικά χρεοκοπήσει και γι’ αυτό η δρώσα ανθρωπότητα
πρέπει άμεσα να τον αποσύρει από την ιστορία, γιατί Αύριο θα είναι
αργά, γιατί Αύριο θα υποστούμε όλοι τη νέα φασιστική παγκοσμιοποίηση
και την απόλυτη καπιταλιστική βαρβαρότητα.
[1] Αναφέρται στο: Καζάκης Δημήτρης, Ο Έλληνας εργαζόμενος μετατρέπεται
σε…Κινέζο, στην εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 26.08.2010, σελ.48-49.
[2] Βλέπε σχετικά στο: Κώστας Λάμπος, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΙΗΣΗ.
Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ, ΑΘΗΝΑ 2009.
[3] Λάμπος Κώστας, Ιστορικές διαστάσεις της ‘Κοινωνικής Ηγεσίας’ (Μια
θεωρητική προσέγγιση) στο MONTHLY REVIEW, τεύχος 33, Σεπτέμβρης 2007.
*Κώστας Λάμπος
http://www.infonewhumanism.blogspot.com
http://www.americoglobalism.blogspot.com
prodial21@gmail.com
28.08.10
von Κώστας Λάμπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου