Το ΕΠΑΜ για τις εκλογές

Ανακοίνωση

Το χειρότερο δυνατό εκλογικό απο-τέλεσμα για την πλειοψηφία των πολιτών και για την ίδια την χώρα, ανέδειξαν οι κάλπες το βράδυ της Κυριακής της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015.

Η επιχείρηση της εύρεσης συνενόχων στο εκλογικό σώμα από τα κόμματα της νέας κατοχής και της υποτέλειας φαίνεται πως πέτυχε τον σκοπό της τουλάχιστον για την ώρα. Κατάφερε να απονομιμοποιήσει το 61,3% του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και να δώσει πλέον απρόσκοπτα το δικαίωμα στο καθεστώς, να εγκαθιδρύσει κοινοβουλευτική δικτατορία στον τόπο μας.

Η νέα Βουλή επάξια αναβαθμίζεται από μνημονιακή σε κατοχική, αφού όλα τα κόμματα που την απαρτίζουν, φανερά ή κρυφά νομιμοποιούν και αποδέχονται:

1.   Tην κατάλυση της υπόστασης του κράτους με την υπαγωγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.(ΕSM)

2.   Την άσκηση κατοχής από τους θεσμούς της ευρωζώνης.

3.   Την ανυπαρξία του κράτους δικαίου για τον πολίτη και των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

4.   Την άρση της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας άνευ όρων και αμετάκλητα.

5.   Την εκποίηση της χώρας προς όφελος των δανειστών και την μετατροπή του Έλληνα πολίτη σε δουλοπάροικο, μετανάστη στην ίδια του την χώρα.

Δυστυχώς η μεγάλη αποχή εκλογέων στέρησε από τη νέα Βουλή κάθε αντιμνημονιακή φωνή, που είναι ικανή να υπερασπίσει την εθνική ανεξαρτησία και την δημοκρατία από την πλευρά του εθνικού νομίσματος, και να διεκδικήσει την καταγγελία και διαγραφή του παράνομου χρέους με βάση τους όρους του Διεθνούς Δικαίου και προς όφελος του λαού.

Το ΕΠΑΜ έγκαιρα είχε επισημάνει τόσο τις μεθοδεύσεις του καθεστώτος κατ’ εντολή των δανειστών, όσο και τους κινδύνους που ενέχονταν στην δυσκολία με την οποία αντιμετώπισαν μια ευρεία εκλογική μετωπική συμπόρευση οι συγκλίνοντες αντιμνημονιακοί πολιτικοί φορείς και χώροι.

Το ΕΠΑΜ έδωσε έναν συνεπή και τίμιο αγώνα, παρουσιάζοντας καθαρή λύση στην χειμαζόμενη κοινωνία, παρά και ενάντια σε κάθε προσπάθεια αναχαίτισής του. Θα συνεχίσει τον αγώνα, επιδιώκοντας την ενότητα στην βάση του λαού, ενισχύοντας τα δημοκρατικά και πατριωτικά καθήκοντά του, για την υπεράσπιση της πατρίδας. Την σίγουρη οδό απεξάρτησης από κάθε τυρρανία απ’όπου κι αν προέρχεται.

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

21 Σεπτεμβρίου 2015

Οι εννιά (9) βασικές προγραμματικές διαφορές μεταξύ του ΕΠΑΜ και της ΛΑΕ

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Πολλοί φίλοι -εξ αιτίας της αυτόνομης καθόδου του ΕΠΑΜ στις εκλογές και της μη επίτευξης συμφωνίας με τη "Λαϊκή Ενότητα" (ΛΑΕ) του κ. Λαφαζάνη- μας ερωτούν ποιες είναι οι προγραμματικές διαφορές του Μετώπου με τη ΛΑΕ κι αν αυτές είναι τόσο σημαντικές ώστε να αποτραπεί μια κοινή κάθοδος στις εκλογές. 

Μολονότι αυτές υπάρχουν, στην προσπάθειά μας για τη δημιουργία μιας ευρύτατης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας με ορίζοντα την κυβερνητική εξουσία, προκειμένου να σταματήσουμε έμπρακτα τον κατήφορο που ακολουθεί η χώρα, δεν ετέθησαν προαπαιτούμενα. Επίσης, ούτε έγινε συζήτηση επί αυτών των διαφορών, αυτές όμως όντως είναι υπαρκτές και είναι σημαντικές.

Για κάθε καλόπιστο υπάρχει -κατ’ αρχή- μια «δημιουργική»(;) ασάφεια στις τοποθετήσεις της ΛΑΕ.

Στόχος τους, λένε, είναι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ. Δεν απαντούν όμως καθόλου στο πως μπορεί να γίνει αυτό χωρίς η χώρα να εξακολουθεί να ματώνει. Έτσι, οι προτάσεις τους για το χρέος και το νόμισμα περισσότερο ως ευχολόγιο ακούγονται παρά ως μια πραγματικά ρηξικέλευθη πρόταση διεξόδου. Για το χρέος ούτε καν χρησιμοποιούν το πόρισμα της επιτροπής αλήθειας της βουλής. Μιλάνε για απομειώσεις και ειδικά καθεστώτα. Ακόμα και για το νόμισμα δεν είναι σαφείς ως προς...
την ανάγκη εξόδου από το ευρώ. Μιλάνε για το «αν χρειαστεί» κτλ., ενώ δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους για το παράλληλο, ή το διπλό νόμισμα. Μάλιστα, ενίοτε δείχνουν να θεωρούν το διπλό νομισματικό ως δόκιμη και αποδεκτή λύση, ενώ το ΕΠΑΜ έχει εξηγήσει σε βάθος το γιατί μια τέτοια λύση επιβολής ουσιαστικά κατοχικού νομίσματος στη χώρα (όπως η μεσογειακή δραχμή στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής), θα αποτελούσε την απόλυτη καταστροφή.

Αντίθετα η θέση - πρόταση του ΕΠΑΜ είναι ξεκάθαρη και δεν επιτρέπει παρερμηνείες, ή υπεκφυγές σε σχέση με το πραγματικό ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από την Εθνική μας ανεξαρτησία, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και εν τέλει την ευημερία του ελληνικού λαού. Έτσι περιγράφουμε με απόλυτη σαφήνεια τον τρόπο, δηλαδή το πώς θα φτάσουμε στον τελικό μας στόχο που αποτελείται από το παραπάνω τετράπτυχο:

1. Με πράξη εθνικής κυριαρχίας δεν αναγνωρίζουμε το σύνολο του χρέους και το διαγράφουμε μονομερώς σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Χωρίς τη διαγραφή ολόκληρου του χρέους προκοπή δεν πρόκειται να δούμε. Πως τοποθετείται στην πρόταση αυτή του ΕΠΑΜ η ΛΑΕ.; Δεν τοποθετείται εξακολουθώντας να ομιλεί περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ έπραττε πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου

2. Αυτό όμως -η μη αναγνώριση του χρέους και η μονομερής διαγραφή του- δεν μπορεί να γίνει εντός του δοσμένου πλαισίου της ευρωζώνης και της ΕΕ. Γι’ αυτό και ταυτόχρονα με την εξαγγελία της μη αναγνώρισης του χρέους και της καταγγελίας του από το βήμα της Γ.Σ. του ΟΗΕ ως παράνομου, ειδεχθούς, επονείδιστου και καταχρηστικού, προχωρούμε με σχέδιο στη καθιέρωση Εθνικού Κρατικού νομίσματος, που καμία σχέση δεν έχει με όλα αυτά που ακούγονται και υπονοούνται και τα οποία αν εφαρμοστούν θα αποτελέσουν τη χαριστική βολή σε βάρος της πατρίδας μας και του ελληνικού λαού (εξ ου και το σχέδιο Σόιμπλε). Βεβαίως δεν θεωρούμε ότι η ΛΑΕ έχει τέτοιες προθέσεις, ωστόσο οι τοποθετήσεις των στελεχών της, μηδέ του κ. Λαπαβίτσα εξαιρουμένου, δημιουργούν σύγχυση και δείχνουν τουλάχιστον ελλιπή γνώση του αντικειμένου, ή ανυπαρξία διάθεσης για ολιστική ρήξη με το καθεστώς. Έτσι αφήνουν πολλά περιθώρια ανασκευής των θέσεών τους στην κατεύθυνση της ενσωμάτωσής τους στη καθεστωτική αντίληψη και την επικυριαρχία.

3. Μιλούν για εθνικοποίηση των τραπεζών και για τη δημιουργία bad bank για τα χρέη τους καθώς και για τα κόκκινα δάνεια των πολιτών και των επιχειρήσεων. Δηλαδή επί της ουσίας -ενδεχομένως χωρίς να το αντιλαμβάνονται- προτείνουν την «κοινωνικοποίηση» των ζημιών των τραπεζών και το φόρτωμά τους στο γνωστό υποζύγιο.

Αντίθετα εμείς προτείνουμε πτώχευση των τραπεζών με εκκαθάρισή τους σε καθεστώς πλήρους λειτουργίας, από ειδικούς οικονομικούς εισαγγελείς έτσι ώστε να ξεκαθαριστούν τα μαύρα ενεργητικά τους και να αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει. Με την προοπτική επίσης επιστροφής χρημάτων με την επιβολή -με Συντακτική Πράξη- βαριάς φορολογίας σε κάθε ποσό που εξήχθη αδικαιολογήτως τα τελευταία χρόνια από τη χώρα και κατάσχεση των εγχώριων περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση άρνησης επιστροφής αυτών των χρημάτων. Επίσης, με τη απόλυτη διασφάλιση των αποταμιεύσεων των νοικοκυριών, προτείνουμε τη μετατροπή του τραπεζικού συστήματος σε χρηματοδοτικό εργαλείο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με τράπεζες ειδικού σκοπού και όχι όπως είναι σήμερα ένα σαράφικο και τοκογλυφικό supermarket χρηματοπιστωτικών προϊόντων.

4. Ως προς τη διασφάλιση των αποταμιεύσεων των Ελλήνων πολιτών στις τράπεζες, δεν ακούγεται κάτι από την πλευρά της ΛΑΕ. Αντίθετα το ΕΠΑΜ έχει ξεκαθαρίσει:

Διασφαλίζονται απολύτως όλες οι αποταμιεύσεις των Ελλήνων πολιτών υπό την μορφή καταθέσεων στις τράπεζες. Σήμερα, τα χρήματα αυτά δεν υφίστανται, παρά μόνον ένα μικρό μέρος τους που δεν ξεπερνά το 10%, γι’ αυτό και τα capital controls ακόμα και στις εσωτερικές συναλλαγές που επιβλήθηκαν με πρόσχημα το δημοψήφισμα, καθώς και το περίφημο bail in (κούρεμα καταθέσεων) που είναι προ των πυλών. Ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθούν πλήρως οι αποταμιεύσεις είναι -όπως ακριβώς περιγράφεται παραπάνω- να πτωχεύσουν οι τράπεζες -αντί να τις «ταΐζουμε» συνεχώς με χρήματα των φορολογουμένων, μέσω συνεχών ανακεφαλαιοποιήσεων κτλ-, θέτοντάς τες σε εκκαθάριση εν λειτουργία, με την παρέμβαση οικονομικών εισαγγελέων που θα κάνουν φύλλο και φτερό τα μαύρα ενεργητικά τους. Μόνο τότε θα μπορεί να διαπιστωθεί που πήγε και ποιους ωφέλησε όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων που διέφυγε στο εξωτερικό μέσω των τραπεζών καθιστώντας τες κυριολεκτικά ζόμπι. Κανείς ιδιώτης τραπεζίτης δεν μπορεί να εγγυηθεί τις καταθέσεις, παρά μόνο το Δημόσιο μέσω της εκκαθάρισης εν λειτουργία των τραπεζών και την ριζική αλλαγή του ρόλου του τραπεζικού συστήματος στην οικονομία. Όμως ολόκληρη αυτή η διαδικασία απαιτεί την έξοδο από την ευρωένωση και την καθιέρωση εθνικού κρατικού νομίσματος. Διαφορετικά δεν πρόκειται να γίνει τίποτε και οι καταθέτες θα χάσουν σταδιακά τα λεφτά τους -όσα έχουν απομείνει-, είτε μέσω κουρεμάτων, είτε μέσω της συνεχώς αυξανόμενης φορολογίας, είτε με συνδυασμό των προηγουμένων, είτε εξαντλώντας το τελευταίο από το «λίπος» προκειμένου να αντισταθμίσουν τη συστηματική μείωση του εισοδήματός τους.

5. Όσον αφορά στα ιδιωτικά χρέη των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων και εδώ οι θέσεις της ΛΑΕ δεν είναι ξεκάθαρες. Μιλούν όντως για «σεισάχθεια», αλλά δεν ξεκαθαρίζουν τι εννοούν ακριβώς. Εμείς ξεκαθαρίζουμε απόλυτα:

α) Για χρέη των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων που δημιουργήθηκαν υπό το καθεστώς των μνημονίων προς την εφορία, λόγω της παράνομης υπερφορολόγησης σβήνουν οριστικά.

β) Για δάνεια που μέχρι τη στιγμή εκείνη έχει αποπληρωθεί το σύνολο του κεφαλαίου και μια επιτοκιακή επιβάρυνση το πολύ 50%, θεωρούνται εξοφλημένα και παύει αυτοδίκαια η οποιαδήποτε απαίτηση από τις τράπεζες και απελευθερώνονται οι υποθήκες που τυχόν υφίστανται.

γ) Για τα υπόλοιπα χρέη νοικοκυριών και μικρομεσαίων που διαπιστώνεται η αδυναμία αποπληρωμής, σβήνουν οριστικά επίσης.

δ) Ποσά που έχουν εισπραχθεί από την εφορία από παράνομους φόρους, θα υπάρξει προσπάθεια επιστροφής -έστω σταδιακής- στους δικαιούχους.

ε) Το ίδιο θα γίνει και με τα ποσά που καταβλήθηκαν στις τράπεζες για χρέη που προέκυψαν από καταχρηστικές πρακτικές εκ μέρους τους και από τοκογλυφικά επιτόκια.

6. Η έξοδος από την ΕΕ, πέραν της υπόθεσης του χρέους και της αναγκαιότητας του εθνικού κρατικού νομίσματος, επιβάλλεται επίσης επειδή το καθεστώς των περίφημων τεσσάρων ελευθεριών του Μάαστριχτ και του συνόλου των κοινοτικών οδηγιών στο πνεύμα αυτών των υποτίθεται κεκτημένων, έχει οδηγήσει σε πλήρη αποσάθρωση την παραγωγική βάση της χώρας. Είναι αδύνατο να υπάρξει στοιχειώδης αντιστροφή αυτής της καταστροφής και παραγωγική ανασυγκρότηση μέσα στο ίδιο καθεστώς. Για το θέμα αυτό δεν ακούμε τίποτε από τη ΛΑΕ, ή ακούμε ασάφειες, γενικολογίες και αοριστίες.

7. Ομιλούν για πληθωρισμούς και υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος, της νέας δραχμής. Εμείς έχοντας ξεκαθαρίσει ότι μέσω της νέας δραχμής επιδιώκουμε την άμεση ρευστότητα της οικονομίας, την απεριόριστη χρηματοδότηση με αποκατάσταση των εισοδημάτων στα επίπεδα της προ μνημονίων εποχής, δημιουργώντας τζίρο στην αγορά και προκαλώντας ένα κυριολεκτικά δημιουργικό σοκ στην οικονομία, συνδέοντας την αξία του νομίσματος αποκλειστικά με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, αυτό θα καταστεί κυριολεκτικά βράχος. Η ισοτιμία του νέου νομίσματος που θα καθοριστεί διοικητικά από την εκδότρια κρατική Αρχή, θα κλειδώσει και δεν πρόκειται να αφεθεί έρμαιο στην κερδοσκοπία των παγκόσμιων χρηματαγορών. Οι κερδοσκόποι δεν μπορούν να «παίξουν» με τη νέα δραχμή, αφού αυτή θα είναι νέο νόμισμα που δεν το κατέχουν. Προκειμένου να το αποκτήσουν θα πρέπει να αποταθούν στο ελληνικό δημόσιο και να το αγοράσουν. Ποιο λόγο έχουμε εμείς -τουλάχιστον τα πρώτα δύο χρόνια- να τους το πουλήσουμε;

Κρατώντας το νέο νόμισμα μακριά από τις χρηματαγορές δεν έχουμε ανάγκη συναλλαγματικών αποθεμάτων προκειμένου να το υποστηρίξουμε στην περίπτωση που το νέο νόμισμα θα δέχονταν επιθέσεις, είτε για λόγους κερδοσκοπίας, είτε για καθαρά πολιτικούς λόγους υπονόμευσης της προσπάθειά μας.

Δυστυχώς οι ασάφειες που διακρίνουν τις τοποθετήσεις της ΛΑΕ και οι ισχυρισμοί περί υποτίμησης και πληθωρισμού δυσφημούν την προσπάθεια και εντείνουν τους φόβους, λειτουργώντας οιονεί ως πέμπτη φάλαγγα, υπονομεύοντας τη μοναδική λύση που προσφέρεται για θετική διέξοδο.

8. Μιλούν γενικώς και αορίστως για αποκατάσταση εισοδημάτων σε μια προοπτική χρόνου.

Όμως με δεδομένη την ανάγκη άμεσης ανακούφισης του κόσμου από την -πολυετή ήδη- πολιτική της εξαντλητικής λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης που κατέστρεψε αξίες και εισοδήματα, οφείλουμε -και το ΕΠΑΜ δεσμεύεται- στα πρώτα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, να συμπεριλαμβάνονται αυτά της αποκατάστασης των εισοδημάτων. Όχι μόνο για την ανακούφιση του πληθυσμού, αλλά κυρίως για καθαρά οικονομικούς λόγους αναθέρμανσης της οικονομικής δραστηριότητας μέσω της δημιουργίας τζίρου στην αγορά. Προφανώς, δεν είναι δυνατό να κοπεί απεριόριστο χρήμα, έστω και ηλεκτρονικό, διότι θα προκληθούν σοβαρές παρενέργειες και ανισορροπίες.

Είναι όμως δυνατό να αποκατασταθούν τα εισοδήματα στα προ μνημονίων επίπεδα χωρίς σοβαρά προβλήματα. Αφού, πρώτα με τη διαγραφή του χρέους θα σταματήσει άμεσα η αφαίμαξη της οικονομίας από κάθε πόρο, που τώρα κατευθύνεται αποκλειστικά στην ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών και που θα μπορεί πλέον να κατευθυνθεί στην αύξηση των εισοδημάτων και στην παραγωγική ανασυγκρότηση. Η αύξηση αυτή των εισοδημάτων θα δημιουργήσει τζίρο στην αγορά που είναι προϋπόθεση για την οικονομική ανάκαμψη.

Βεβαίως υπάρχει κάποιο κρίσιμο σημείο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί δίχως αρνητικές συνέπειες. Είναι το σημείο εκείνο που το εκδιδόμενο χρήμα παύει να ανταποκρίνεται στα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας, τις πραγματικές της ανάγκες, ή την εύλογη προσδοκία αύξησης των μεγεθών της και κυρίως αυτό της παραγωγικότητας της εργασίας. Έτσι, πέραν του δημιουργικού αρχικού σοκ που θα προκληθεί με την αποκατάσταση των εισοδημάτων στο επίπεδο της προ μνημονίων εποχής, και την απαλλαγή από το βάρος του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, που θα τονώσουν δραστικά την εσωτερική αγορά και θα δώσουν ώθηση στην ανάκαμψη, περαιτέρω αύξηση εισοδημάτων θα υπάρξει σταδιακά και αναλογικά με την επιτυγχανόμενη οικονομική ανάπτυξη, μέσω της επιδιωκόμενης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Φυσικά, ταυτόχρονα απαιτείται να ληφθεί σειρά άλλων υποστηρικτικών μέτρων και πολιτικών προστασίας της εγχώριας παραγωγής και της απαλλαγής της εγχώριας επίσης αγοράς από τα καρτέλ, έτσι ώστε το όλο εγχείρημα να αποβεί επιτυχές και μάλιστα στον ελάχιστο δυνατόν χρόνο.

Τελικός στόχος είναι, να εισέλθουμε το ταχύτερο σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης και απορρόφησης του συνόλου της ανεργίας, -που ειρήσθω εν παρόδω η ΛΑΕ δεν μας λέει τίποτα, πέραν των γνωστών ευχολογίων- με αξιοπρεπείς αμοιβές που θα εκκινήσουν από τα επίπεδα του 2009 και θα αυξάνονται ανάλογα με τους ρυθμούς αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας. Μόνον έτσι θα αποφευχθεί η υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος και ο ενδεχόμενος πληθωρισμός που κραδαίνεται ως φόβητρο από τους ευρωλάγνους, αλλά δείχνουν να το φοβούνται και οι της ΛΑΕ.

Ο στόχος αυτός είναι απόλυτα ρεαλιστικός και εφικτός, εφ’ όσον τηρηθεί το σχέδιο υλοποίησης των πολιτικών που απαιτούνται, όπως αυτές εξειδικεύονται στα δημοσιευμένα τμήματα του προγράμματός μας και στην αντίστοιχη εκτεταμένη αρθρογραφία.

9. Η ΛΑΕ δεν αναφέρει τίποτε για τα ζητήματα της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, της λειτουργίας του Κράτους και της Δικαιοσύνης. Αντιθέτως το ΕΠΑΜ έχει αναλυτικά εκφράσει ρηξικέλευθες προτάσεις για τη μέσα από Συντακτική Εθνοσυνέλευση αλλαγή ολόκληρου του θεσμικού πλαισίου που καταδυναστεύει για δεκαετίες τον τόπο. Επίσης, είμαστε οι μόνοι που μιλάμε ξεκάθαρα για τιμωρία των ενόχων για την κατάσταση που περιήλθε η χώρα.

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι αν. μέλος της ΠΓ του ΕΠΑΜ και υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του Μετώπου στην περιφέρεια Αττικής

Το ΕΠΑΜ συμμετέχει αυτόνομα στις εκλογές

Ανακοίνωση

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο μετά από ένα κύκλο άκαρπων διαβουλεύσεων με διάφορα κινήματα και συλλογικότητες αποφάσισε να συμμετάσχει αυτόνομα στην εκλογική αναμέτρηση της 20^ης Σεπτεμβρίου. Η απόφαση αυτή λήφθηκε αφού δεν προέκυψε η απαραίτητη εκείνη συμφωνία στη βάση της αναγκαιότητας δημιουργίας ενός μαζικού πλειοψηφικού ρεύματος εξουσίας που θα στέκονταν εμπόδιο στους σχεδιασμούς του καθεστώτος, όπως ακριβώς είχαμε διατυπώσει με την Ανακοίνωση της ΠΓ του ΕΠΑΜ της 21^ης Αυγούστου.

Πράγματι, η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ εξάντλησε όλους τους τρόπους και χωρίς να θέτει προαπαιτούμενα προσπάθησε να πετύχει το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα με βάση την παραπάνω αναγκαιότητα, ερχόμενη σε επαφή και διαβούλευση με πολλές δυνάμεις, επιδιώκοντας τουλάχιστον μια κοινή συμπόρευση με τη «Λαϊκή Ενότητα» που συγκρότησαν οι αποχωρήσαντες από το ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς, υπήρξε κατ’ αρχήν μια ακατανόητη δυστοκία να πραγματοποιηθεί έστω και μια διερευνητική συνάντηση με την ηγεσία της ΛΑ.Ε.. Όταν τελικά υπήρξε το βράδυ της Τετάρτης 26ης Αυγούστου συνάντηση αντιπροσωπίας της ΠΓ του ΕΠΑΜ με τους κ.κ. Λαφαζάνη και Στρατούλη, έγινε από την αρχή φανερό, ότι η ΛΑ.Ε., ήταν αρνητική. Με πρόσχημα τις εσωτερικές αντιδράσεις στην ΛΑ.Ε. στο ενδεχόμενο συμμετοχής και του ΕΠΑΜ σε μετωπική συμπόρευση, φαίνεται ότι προτίμησαν την διατήρηση των εσωκομματικών τους ισορροπιών βάζοντας εκ των προτέρων περιορισμούς στην αναγκαιότητα δημιουργίας της πιο πλατιάς συμμαχίας και στην αντιμετώπιση της διαφαινόμενης σύμπραξης των μνημονιακών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ.

Κυρίως όμως, διότι παρά την αναγνώριση εκ μέρους τους, της αγωνιστικής συνέπειας και της εντιμότητας του ΕΠΑΜ στη στάση του σε κάθε περίπτωση, εξέφρασαν τον φόβο μήπως μετά τις εκλογές το ΕΠΑΜ διαφοροποιηθεί από μια ενιαία γραμμή μετεκλογικής συμπόρευσης όπως μας είπαν, χωρίς να μας εξηγήσουν από πού πηγάζει αυτός ο φόβος. Το τελευταίο μόνο απορίες μπορεί να δημιουργήσει σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις και τις σκοπιμότητες που ενδεχομένως εξυπηρετούνται με τη δημιουργία της ΛΑ.Ε..

Τι μπορεί να φοβάται κανείς από το ΕΠΑΜ άραγε; Οι ασυνεπείς βέβαια τη συνέπειά του. Οι διστακτικοί και οι «χλιαροί» την αποφασιστικότητά του. Οι ανορθολογικοί και οι προχειρολόγοι τον ορθό και τεκμηριωμένο προγραμματικό του λόγο. Οι άλλοι;

Κατόπιν αυτού και αφού εξαντλήθηκε η προθεσμία των τεσσάρων ημερών που μας ζητήθηκε, πριν εκδώσουμε δημόσια ανακοίνωση και προκειμένου να λάβουν -υποτίθεται- τις οριστικές τους αποφάσεις, το ΕΠΑΜ, δημόσια ανακοινώνει -όπως ακριβώς έκανε γνωστό και στην ηγεσία της ΛΑ.Ε. στη συνάντηση μαζί της- ότι είναι έτοιμο και θα συμμετάσχει αυτόνομα στις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου με κατάθεση ψηφοδελτίων πανελλαδικά.

Η εμπειρία των διαβουλεύσεων αυτών αποδεικνύει στη πράξη, ότι το ΕΠΑΜ είναι ο μόνος ενοποιητικός παράγοντας, πέρα από συμφέροντα, ιδεοληψίες και κρυφές ατζέντες. Το ΕΠΑΜ αποδεικνύεται στην πράξη, ότι είναι η μόνη συνεπής και συνετή δύναμη που με ολοκληρωμένο σχέδιο και κυβερνητικό πρόγραμμα, μπορεί να καταστεί ο μοχλός που θα δώσει διέξοδο στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία του 61,3% του ΟΧΙ, με όρους ανατροπής των σχεδιασμών του καθεστώτος και ανάληψης της κυβερνητικής ευθύνης για μια προοδευτική πορεία για τον τόπο και το λαό.

Το ΕΠΑΜ, συμμετέχοντας αυτόνομα στην εκλογική μάχη, καλεί κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα δημοκράτη και πατριώτη σε μια παλλαϊκή πανεθνική συστράτευση που θα αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο στα σχέδια του δωσιλογισμού και της ξένης επιβουλής για ολοκληρωτική διάλυση της χώρας μέσω των μνημονίων.

Με όραμα και σχέδιο προχωράμε μπροστά για μια Ελλάδα λεύτερη και δημοκρατική, με:

- Κατάργηση όλων των μνημονίων και των συνεπειών τους απέναντι στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία

- Κατοχύρωση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας με απαλλαγή από το βραχνά του χρέους και τις δουλείες της παράδοσης της νομισματικής κυριαρχίας στους ξένους επικυρίαρχους.

- Αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας, της συνταγματικής τάξης και την εφαρμογή κανόνων Δικαιοσύνης στα δημόσια πράγματα της χώρας.

- Παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και άμεση βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού.

Έχουμε το όραμα, έχουμε το σχέδιο.

Το ΕΠΑΜ έχει το σχέδιο, η Ελλάδα έχει τη λύση!!!

Αθήνα 31 Αυγούστου 2015

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Ποιό είναι το επίδικο ζήτημα των εκλογών που έρχονται;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ                                                                                                                                                     Το δημοψήφισμα της 7ης Ιουλίου με το αναπάντεχο - ακόμη και για την κυβέρνηση του Τσίπρα - ΟΧΙ του 61,3% εξακολουθεί να βαραίνει το πολιτικό σκηνικό. Έφερε στην επιφάνεια πέρα από κάθε αμφιβολία το βαθύ και αγεφύρωτο ρήγμα που υπάρχει ανάμεσα, αφενός, στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και, αφετέρου, στο σύνολο του επίσημου πολιτικού και κομματικού συστήματος. Όπως αυτό τουλάχιστον εκφράζεται στην τωρινή Βουλή.

Κανένα από τα κόμματα που αναδείχθηκαν στη Βουλή στις 25 Ιανουαρίου δεν εκφράζει το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Ο Τσίπρας δεν πέρασε ούτε ένα εικοσιτετράωρο από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και το πούλησε, ταυτιζόμενος με το ΝΑΙ. Το ΚΚΕ δεν τόλμησε καν να ταχθεί με το ΟΧΙ εξαρχής. Ενώ η ΧΑ δεν τολμά ούτε καν να αμφισβητήσει ευρώ και ΕΕ, που αμφισβήτησε ευθέως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού εν μέσω μιας καταγαιστικής εκστρατείας τρομοκρατίας. Απλά αναπολεί το "εθνικιστικό κράτος" της χούντας και των πιο αιματοβαμένων περιόδων εμφύλιου σπαραγμού του ελληνικού λαού. Το όνειρό της είναι να οδηγήσει ξανά στην αλληλοσφαγή τον αδερφό με αδερφό.

Η Βουλή λοιπόν μετά το δημοψήφισμα είχε χάσει κάθε ουσιαστική και τυπική νομιμοποίηση με τουλάχιστον το 61,3% του λαού προδομένο και χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Η απαίτηση καμιά συμφωνία με τους δανειστές σε βάρος του λαού και της πατρίδας, ακόμη κι αν χρειαστεί να φύγουμε από το ευρώ και την ΕΕ, η οποία κυριάρχησε στο δημοψήφισμα, απαιτεί μια ριζικά διαφορετική διακυβέρνηση της χώρας. Απαιτεί μια άλλη Βουλή.

Οι δανειστές που κάνουν κουμάντο στη χώρα - φυσικά, ελέω δοσιλόγων - ξέρουν πολύ καλά ότι η υφιστάμενη Βουλή δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε καν σαν άλλοθι, δηλαδή σαν βιτρίνα για την εφαρμογή της χειρότερης συμφωνίας σε βάρος της Ελλάδας, που επιβλήθηκε όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων. Ξέρουν πολύ καλά ότι για να εφαρμοστούν οι συμφωνίες που παράνομα και αντισυνταγματικά πέρασαν μέσα στο καλοκαίρι από την Βουλή, απαιτούν νωπή εντολή και ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία μέσα στο κοινοβούλιο.

Κι επειδή οι συμφωνίες είναι οι χειρότερες δυνατές, οι δανειστές επιζητούν τη μεγαλύτερη δυνατή σύμπραξη, που θα εξασφαλίσει την πιο ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία με πολύ πάνω από 200 βουλευτές. Ο λόγος είναι απλός. Οι συμφωνίες που ψηφίστηκαν, αλλά και οι συμφωνίες που έρχονται, δεν μπορούν να εφαρμοστούν παρά μόνο με όρους κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Δηλαδή ανοιχτής δικτατορίας με όρους πλήρους κυβερνητικής ασυδοσίας και καταστολής με φύλο συκής ένα απόλυτα υποτακτικό κοινοβούλιο.

Για να έχει τυπική νομιμοποίηση αυτή η κοινοβουλευτική δικτατορία, χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων του ΝΑΙ, που με την υφαρπαγή της ψήφου του λαού θα εξασφαλίσει μια συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Βοηθούντος βέβαια του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος και της νόθας διαδικασίας των εκλογών. Μια πλειοψηφία τόσο συμπαγή και υποταχτική στα συμφέροντα του Ευρωπαϊκού άξονα, που θα μπορεί να αποδεχθεί τα πάντα στο όνομα της "Ευρώπης". Έως και την επιβολή στρατιωτικού νόμου σε βάρος των "δραχμιστών" και των "αντιευρωπαϊστών".

Άλλωστε έχει επιλεγεί ήδη ο κατάλληλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που έχει αποδείξει πώς δεν έχει κανένα συνταγματικό ή άλλο ενδοιασμό προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα των ξένων κέντρων. Τι του είναι να επικαλεστεί "εθνικό κίνδυνο" και με την αυθαίρετη χρήση του άρθρου 48 να κηρύξει "κατάσταση πολιορκίας" για να ματοκυλήσει τον ελληνικό λαό; Θα το κάνει χωρίς ίχνος ενδοιασμού. Αρκεί να δεχθεί τις κατάλληλες εντολές έξωθεν.

Οι δανειστές θέλουν μια τόσο μεγάλη σε αριθμό βουλευτών, συμπαγή, συνεκτική και πειθήνια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία να μπορεί να αποδεχθεί ακόμη και την κατάλυση του εθνικού κράτους, όπως σχεδιάζει το νέο Ευρωπαϊκό Ράιχ. Μην ξεχνάμε ότι οι ηγέτες του νέου ιμπεριαλιστικού άξονα στην Ευρώπη, έχουν ζητήσει να υπάρξει στην ευρωζώνη μια κυβέρνηση, ένα κοινοβούλιο και ένα ταμείο για όλα τα κράτη-μέλη (βλέπε την παρέμβαση Ολάντ στην Journal du Dimanche, 19/7/2015). Ενώ στις Βρυξέλλες, 22 Ιουνίου φέτος, οι πέντε Πρόεδροι – ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker, από κοινού με τον Πρόεδρο της Συνόδου Κορυφής για το ευρώ, Donald Tusk, τον Πρόεδρο του Ευρωομάδας, Jeroen Dijsselbloem, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz – έδωσαν στη δημοσιότητα τα σχέδιά τους για την κατάλυση των εθνικών κρατών μέσα από την συγκέντρωση όλης της κυβερνητικής εξουσίας στα όργανα της ΕΕ έως το 2025.

Αιχμή του δόρατος αυτής της επιστροφής της Ευρώπης στην εποχή των Ράιχ, είναι η Ελλάδα. Αυτό το νόημα έχει η υπαγωγή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Επομένως ο ευρωπαϊκός άξονας έχει ανάγκη μια τόσο πειθήνια, συμπαγή και εξαγορασμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που να δέχεται τα πάντα στο όνομα της "ευρωπαικής ολοκλήρωσης". Χωρίς αντιρήσεις, διαφοροποιήσεις, ή έστω τσιριμόνιες και πολιτικαντισμούς. Να δέχεται τα πάντα, ακόμη και τον εθνικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας για το καλό της "ευρωπαϊκής προοπτικής". Άλλωστε ο κ. Παυλόπουλος ως ΠτΔ μας το λέει κάθε τόσο, τα σύνορα της Ελλάδας δεν της ανήκουν. Ανήκουν στην ΕΕ.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι εξαιρετικά απλό. Πρέπει να ανακοπούν με κάθε τρόπο οι σχεδιασμοί των Ευρωπαίων αποικιοκρατών και των εγχώριων δοσιλόγων. Πρέπει να ανατραπεί το σχέδιό τους να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού και να δημιουργήσουν μια συντριπτική πλειοψηφία στη Βουλή, που θα νομιμοποιήσει την επιβολή δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα. Αυτό είναι το επίδικο ζήτημα αυτών των εκλογών.

Μπορεί να ανατραπεί το σχέδιο των αποικιοκρατών και δοσιλόγων σ' αυτές τις εκλογές; Ναι μπορεί. Πώς; Αποκτώντας ενιαία πολιτική έκφαρση το 61,3% του δημοψηφίσματος. Ποιός μπορεί να εκφράσει αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία; Κανένα πολιτικό σχήμα από μόνο του. Μόνο μια Συμμαχία ευρύτερων δυνάμεων με χαρακτήρα ξεκάθαρα παλλαϊκό, πατριωτικό, δημοκρατικό, μπορεί να ενώσει τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος όσων ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Μια τέτοια Συμμαχία που μιλά τη γλώσσα του ίδιου του λαού, που δεν τον διαχωρίζει σε δεξιό ή αριστερό, αλλά τον αποδέχεται όπως είναι θέτοντας το πατριωτικό, εθνικοαπελευθερωτικό καθήκον πάνω από όλα, είναι σε θέση σ' αυτές τι εκλογές να διεκδικήσει ακόμη και την κυβερνητική εξουσία. Διότι αυτό χρειάζεται επειγόντως σήμερα η χώρα. Μια άλλου τύπου διακυβέρνηση. Όχι αριστερή, αλλά βαθύτατα δημοκρατική και πατριωτική με όρους σαν εκείνους που έθετε το παλλαϊκό κίνημα της εθνικής αντίστασης τον καιρό της απελευθέρωσης από τη ναζιστική κατοχή.

Χρειάζεται μια διακυβέρνηση που θα στηρίζεται στη δύναμη του ελληνικού λαού, στην υπέρτατη ανάγκη υπεράσπισης της πατρίδας του απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική και ιμπεριαλιστική επιβουλή. Μια διακυβέρνηση που οφείλει να έχει ξεκάθαρο πρόγραμμα διεξόδου, το οποίο έχει σαν αφετηρία:

1ο Την καταγγελία του συνόλου του χρέους ως παράνομου, καταχρηστικού και απεχθούς με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, αλλά και τα δικαιώματα της Ελλάδας ως κυρίαρχου κράτους.

2ο Την θωράκιση της χώρας από κάθε είδους εκβιασμό με την αποχώρηση από την ευρωζώνη, ώστε η Ελλάδα να κατακτήσει τη δημοσιονομική και νομισματική της κυριαρχία.

3ο Την εκκαθάριση υπό καθεστώς δημοσίου ελέγχου των "συστημικών" τραπεζών ώστε να προστατευθούν οι λαϊκές αποταμιεύσεις, να λογοδοτήσουν όσοι εμπλέκονται στα θαλασσοδάνεια και να διαγραφούν όσα ιδιωτικά χρέη δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.

4ο Την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας με έμφαση στον αγροτικό τομέα και τη βιομηχανία με την επιβολή καθεστώτος επιλεκτικής ανταγωνιστικής προστασίας της εγχώριας παραγωγής.

5o Την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας καταδικάζοντας τον σφετερισμό της εξουσίας από τις κυβερνήσεις των μνημονίων και τις πράξεις εσχάτης προδοσίας όπως τις προβλέπει η ποινική δικαιοσύνη σε βάρος του ελληνικού λαού.

Υπάρχουν δυνάμεις σήμερα που μπορούν να συγκροτήσουν αυτή τη Συμμαχία; Έτσι φαίνεται. Και λέμε φαίνεται, διότι στα λόγια βλέπουμε τη νεοσύστατη Λαϊκή Ενότητα να επιζητά κάτι ανάλογο με θέσεις περίπου ίδιες με αυτές που αναφέραμε. Επομένως είμαστε υποχρεωμένοι να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα συνεννόησης προκειμένου να σχηματιστεί αυτή η Συμμαχία με στόχο την διακυβέρνηση της χώρας με όρους εθνικής ανεξαρτησίας και δημοκρατίας.

Όλο το προηγούμενο διάστημα ασκήσαμε ανοιχτή κριτική στις δυνάμεις που απαρτίζουν σήμερα τη Λαϊκή Ενότητα γιατί αποδείχθηκαν ασυνεπείς στον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας. Έδειξαν αδύναμες να αναμετρηθούν - ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το κόμμα - με τις λογικές και τις πρακτικές που οδήγησαν την χώρα μας στην χειρότερη δυνατή κατάληξη.

Πολύ περισσότερο δεν έπραξαν το ελάχιστο όλο το προηγούμενο διάστημα για τη συγκρότηση ενός πλατιού αγωνιστικού ρεύματος μέσα στον λαό, που θα μπορούσε να αντιταχθεί αποτελεσματικά στην προδοσία της κυβερνητικής ηγεσίας. Το μόνο που έκαναν είναι να λένε σε κάθε κρίσιμη καμπή "περιμένετε" και "περιμένετε" μέχρι που ξεπουλήθηκαν όλα.

Ακόμη κι όταν επήλθε η προδοσία, οι δυνάμεις αυτές για μια ακόμη φορά έθεσαν τις εσωκομματικές ισορροπίες και την προσχηματική ενότητα του κόμματος, υπεράνω της πατρίδας και του λαού. Δεν τόλμησαν να θέσουν ούτε καν θέμα ανατροπής της κυβέρνησης, καλώντας ανοιχτά τον λαό σε ενότητα και αγώνα ενάντια πρώτα και κύρια στον Τσίπρα που ξεπούλησε την χώρα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Και λόγω όλων αυτών έχουν ανμφισβήτητα μερίδιο ευθύνης για την κατάληξη της διακυβέρνησης Τσίπρα. 

Σ' όλα αυτά οφείλουμε να προσθέσουμε ότι δεν επιχείρησαν ούτε καν να ανοίξουν έναν δημόσιο πολιτικό διάλογο μέσα στον λαό για την εναλλακτική λύση έναντι των μνημονίων που μαγειρεύονταν. Ενώ το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ και το εθνικό νόμισμα το χειρίστηκαν τόσο ερασιτεχνικά, που συχνά το μπέρδευαν με το διπλό νόμισμα και με λύσεις τύπου Σόιμπλε. Κάτι που διευκόλυνε αφάνταστα τον Τσίπρα να ψεύδεται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.

Για όλους αυτούς του λόγους και άλλους πολλούς δεν θα μπορούσε να υπάρξει οργανωτική και πολιτική ενότητα με τις δυνάμεις της Λαϊκής Ενότητας. Το ΕΠΑΜ δεν θα μπορούσε ποτέ να ενταχθεί σε έναν σχηματισμό με τόσο ασυνεπή χαρακτηριστικά και τέτοια ιδεολογική περιχαράκωση. Όμως το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Ζητούμενο είναι η πολιτική συνεργασία με άμεσο στόχο την διακυβέρνηση της χώρας προς το συμφέρον του λαού και ενάντια στην αποικιοκρατία της Ευρώπης.

Και τι σημαίνει πολιτική συνεργασία; Σημαίνει ισότιμη συμμαχία δυνάμεων όπου η καθεμιά διατηρεί ακέραια την αυτοτέλειά της στην οργανωτική της συγκρότηση, στον τρόπο δράσης της μέσα στην κοινωνία και στην άρθρωση του πολιτικού της λόγου. Με άλλα λόγια πρόκειται για την τακτική που επιγραμματικά διατύπωσε ο Λένιν λέγοντας ότι «η γραμμή μας είναι να βαδίζουμε χωριστά μα να χτυπάμε μαζί.» Αναφέρουμε τον Λένιν γιατί πολλοί στην αριστερά εύκολα τον παπαγαλίζουν.

Δεν γνωρίζουμε τι θα επικρατήσει στην πράξη στη λογική της νεοσύστατης Λαϊκής Ενότητας. Θα επικρατήσει η λογική της κομματικής στρούγκας, ή της ανοιχτής πολιτικής συνεργασίας; Το ΕΠΑΜ πάντως θα εξαντλήσει κάθε δυνατότητα συνεννόησης στα πλαίσια που προαναφέραμε για τη δημιουργία μιας ευρύτατης Συμμαχίας με δυνατότητες διεμβολισμού και ανατροπής των σχεδιασμών της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας.

Το σίγουρο είναι ένα. Αν δεν υπάρξει μια τέτοια πολιτική συνεργασία, την ευθύνη δεν θα την φέρει το ΕΠΑΜ. Απλά για μια ακόμη φορά θα έχει επικρατήσει η κομματική ιδιοτέλεια έναντι της πατρίδας και του λαού. Είναι πάντα πολύ πιο εύκολο να το παίξει κανείς αντιπολίτευση στην κοινοβουλευτική γωνία του μ' ένα ποσοστό που του εξασφαλίζει τις παχυλές αποζημιώσεις από την κρατική επιδότηση, παρά να ρισκάρει να κάνει πράξη τα αιτήματα και τις προτάσεις σου μέσα από μια μετωπική αναμέτρηση έως το τέλος.

Αδήριτη η ανάγκη διαμόρφωσης αντιμνημονιακής κυβερνητικής πλειοψηφίας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αδήριτη η ανάγκη διαμόρφωσης αντιμνημονιακής κυβερνητικής πλειοψηφίας

Η παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα και η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μέσα στο Σεπτέμβρη αποτελεί αναπόδραστο αποτέλεσμα της μεγάλης αναντιστοιχίας μεταξύ της λαϊκής βούλησης όπως αυτή εκφράστηκε με το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου και της πολιτικής που ακολουθήθηκε έκτοτε και που οδήγησε στη ταπεινωτική συμφωνία με τους δανειστές και τελικά στην υπογραφή του 3^ου μνημονίου.

Από νωρίς έγινε φανερό, ότι η νεομνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα μπορούσε να πάει πολύ μακριά, ούτε θα της ήταν δυνατό να εφαρμόσει τα προβλεπόμενα από τις συμφωνίες που υπέγραψε. Ιδιαίτερα μάλιστα με την έντονη αντίσταση στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας, κατέστη ακόμα περισσότερο αδύναμη να προωθήσει τις καταστροφικές επιλογές της. Έτσι δεν υπήρχε άλλος τρόπος, είτε μέσω κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος να οδηγηθούμε σε μια κυβέρνηση υποτίθεται εθνικής σωτηρίας από το σύνολο των «προθύμων» στο κοινοβούλιο, είτε σε μια τέτοια κυβέρνηση, που με ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, να μπορεί να νομιμοποιηθεί μέσω των εκλογών. Και αυτό, προκειμένου να κατευναστούν οι αναμενόμενες λαϊκές αντιδράσεις έτσι ώστε, σχετικά απερίσπαστη, η κυβέρνηση αυτή να προχωρήσει στην εφαρμογή όλων των συμφωνηθέντων με τους δανειστές, που θα φέρουν τη χώρα σε ολοκληρωτική διάλυση και καταστροφή.

Απέναντι σε αυτές τις καθεστωτικές επιλογές η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία του ΟΧΙ στα καταστροφικά μνημόνια, οφείλει να εκφραστεί πολιτικά με όρους θετικής διεξόδου, δηλαδή με ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από ένα σύνολο δυνάμεων που εδώ και πέντε χρόνια δίνουν με συνέπεια τον αγώνα για μια άλλη πορεία για την χώρα και ένα καλύτερο μέλλον για τον ελληνικό λαό.

Δεν αρκεί η προσπάθεια διαχείρισης της λαϊκής δυσαρέσκειας, μέσω μιας κοινοβουλευτικής, ή εξωκοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης που θα καταγγέλλει, ή θα διαμαρτύρεται, απέναντι σε μια όποια κυβέρνηση που θα εφαρμόζει καταστροφικά μνημόνια. Εδώ και τώρα απαιτείται η ανάληψη κάθε πρωτοβουλίας, που θα εκφράσει και θα οδηγήσει με όρους νίκης τη λαϊκή αυτή πλειοψηφία του 61,3% στην κατάκτηση της κυβερνητικής ευθύνης και της εξουσίας για:

- Κατάργηση όλων των μνημονίων και των συνεπειών τους απέναντι στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία

- Κατοχύρωση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας με απαλλαγή από το βραχνά του χρέους και τις δουλείες της παράδοσης της νομισματικής κυριαρχίας στους ξένους επικυρίαρχους.

- Αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας, της συνταγματικής τάξης και την εφαρμογή κανόνων Δικαιοσύνης στα δημόσια πράγματα της χώρας.

- Παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και άμεση βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού.

Το ΕΠΑΜ με βάση την παραπάνω αναγκαιότητα, χαιρετίζει κατ’ αρχήν κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα βουλευτή, που τίμησε αυτή τη δύσκολη περίοδο την εμπιστοσύνη του λαού και αρνήθηκε να ψηφίσει το καταστροφικό 3^ο μνημόνιο και τους νόμους που το συνοδεύουν, οδηγώντας με αυτόν τον τρόπο σήμερα στη δυνατότητα που ανοίγεται για την πραγματική ανατροπή. Χαιρετίζει επίσης και όλες εκείνες τις δυνάμεις, όπως και όλους τους πολίτες που δεν υπέστειλαν ούτε για μια στιγμή τη σημαία του αγώνα.

Το ΕΠΑΜ δεσμεύεται ότι θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες από την πλευρά του για τη δημιουργία μιας πλατιάς συμπαράταξης όλων των δυνάμεων, που τάσσονται με την πλευρά της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και επιδιώκουν έξοδο από τον καταστροφικό μονόδρομο που έχουν οδηγήσει τη χώρα, οι μνημονιακές πολιτικές, πέρα από δευτερεύουσες διαφορές και ανώφελες καχυποψίες.

Το ΕΠΑΜ είναι έτοιμο να συμπορευτεί με κάθε πολίτη, κάθε άνθρωπο της Επιστήμης, του Πολιτισμού και της Τέχνης, κάθε κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική δημοκρατική πολιτική δύναμη σε αυτή τη μεγάλη νικηφόρα συμμαχία με όρους ισοτιμίας, που θα δώσει διέξοδο στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία του 61,3% του ΟΧΙ, με όρους ανατροπής των σχεδιασμών του καθεστώτος και ανάληψης της κυβερνητικής ευθύνης για μια προοδευτική πορεία για τον τόπο και το λαό.

Αθήνα 21 Αυγούστου 2015

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Συγκρότηση Επιτροπής Αλληλεγγύης κατά των Πλειστηριασμών.

ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛIΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ: ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη - 321 00 ΛΙΒΑΔΕΙΑ ΤΗΛ. {22610} 28344-23912

FAX 22610-28344 - MAIL : ergkliv@otenet.gr

WORKERS’ UNION OF LEVADIA

SECTION: GENERAL WORKERS’ UNION OF GREECE

AΡΙΘΜ.ΠΡΩΤ : Λιβαδειά 7/8/2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη Φορέων και πολιτών, με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, στο Εργατικό Κέντρο, προκειμένου να αποφασισθεί από κοινού η συγκρότηση Επιτροπής Αλληλεγγύης κατά των Πλειστηριασμών.

Παρευρέθηκαν οι :

Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ορχομενού Λάμπρος Ρόδης, ο Εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου Βοιωτίας Ηλίας Ροζάνας, ο Εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Λιβαδειάς Θανάσης Παντρευτής, ο Εκπρόσωπος του Ιατρικού Συλλόγου Λιβαδειάς Γεώργιος Κερασίδης, ο Πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Ορχομενού Τσαγαλάς Βασίλης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου ΟΤΑ Επαρχίας Λιβαδειάς Νίκος Μπούρας, ο Πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων ΙΚΑ Νομού Βοιωτίας Λάμπρος Χαρχαρές, ο Εκπρόσωπος του ΕΠΑΜ Ηλίας Σκόπας, ο Ταμίας του Συλλόγου Κρητών Γεώργιος Σπανουδάκης, Σωματεία και πολίτες.

Στη Σύσκεψη έγινε εισήγηση από τον Δικηγόρο Θανάση Παντρευτή , όπου μεταξύ άλλων τονίστηκαν τα παρακάτω σημεία, από τις αλλαγές που επήλθαν με το νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς:

1) Πλέον προβλέπεται η δυνατότητα άσκησης μόνον δύο ενδίκων βοηθημάτων

(ανακοπών) κατά των πλειστηριασμών, ένα πριν τον πλειστηριασμό που εκδικάζεται

μέσα σε προθεσμία μόλις 45 ημερών και ένα μετά τον πλειστηριασμό μέσα σε

προθεσμία μόλις 30 ημερών.
2) Δεν αναστέλλονται οι πράξεις εκτέλεσης με την άσκηση των παραπάνω βοηθημάτων

(ανακοπών).
3) Ως πρώτη τιμή θα ορίζεται η εμπορική αξία και όχι η αντικειμενική του ακινήτου,

χωρίς όμως να προσδιορίζεται με ποια κριτήρια θα ορίζεται η εμπορική αξία.
4) Η τρίτη σειρά κατάταξης διαμορφώνεται πλέον ως εξής: πιστωτικά ιδρύματα,

Δημόσιο, ΟΤΑ, κοινωνικοασφαλιστικοί οργανισμοί και εργαζόμενοι και δικηγόροι

μόνον αν οι απαιτήσεις τους έχουν προκύψει μέσα σε μια διετία πριν τον

πλειστηριασμό.
5) Δεν προστατεύεται ο μισθωτής ακινήτου που πλειστηριάζεται, αφού μέσα σε

προθεσμία μόλις 2 μηνών από την κατακύρωση του πλειστηριασμού θα μπορεί να

καταγγελθεί η σύμβαση μίσθωσης.

Aποφασίστηκε η πραγματοποίηση εκδηλώσεων ανά Δήμο της πρώην Επαρχίας Λιβαδειάς, για ενημέρωση των πολιτών σχετικά με το θέμα των πλειστηριασμών, καθώς και η δημιουργία Επιτροπών Αλληλεγγύης ανά Δήμο της πρώην Επαρχίας Λιβαδειάς.

Το Δ.Σ.

Ο Τσίπρας ομολογεί πράξεις εσχάτης προδοσίας σε βάρος της χώρας και του λαού

του Δημήτρη Καζάκη

«Πρέπει να είσαι μεγάλη λέρα για να θες να κυβερνάς γαλέρα». Κάπως έτσι αποφαίνεται ένα σύγχρονο νεοελληνικό γνωμικό. Κι έχει δίκιο. Ειδικά όσοι θέλουν να κυβερνούν την Ελλάδα σαν γαλέρα και τον λαό δεσμώτη σ' αυτήν. Το απέδειξε περίτρανα ο κ. Τσίπρας με τη συνέντευξη στη νεοχουντική ΕΡΤ.

Τέρμα τα κροκοδείλια δάκρια, τα δήθεν του καταπονημένου αγωνιστή, που τάχα έδωσε την υπέρτατη μάχη για τη χώρα του έναντι υπέρτερων δυνάμεων. Ούτε να πολεμούσε στο αλβανικό!

Η εικόνα ήταν διαφορετική. Ήταν η εικόνα της λέρας, που δείχνει τους κυνόδοντες και το καμουτσίκι στους δεσμώτες Έλληνες της γαλέρας. Και φυσικά, όπως συμβαίνει με κάθε λέρα, το ψέμα πήγε σύννεφο. Μάλιστα, μας είπε ότι είναι μια κακή συμφωνία, που θα μας οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση, αλλά -που θα πάει- θα αναστηθούμε. Δείτε τι μας είπε μόλις βγήκε από το Eurogroup με τη συμφωνία:

"Τα μέτρα που περιλαμβάνει είναι τα μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή. Μέτρα που θα δημιουργήσουν αναπόφευκτα υφεσιακές τάσεις. Έχω όμως την αίσθηση, την πεποίθηση και την ελπίδα ότι τόσο το πακέτο το αναπτυξιακό των 35 δις ευρώ που καταφέραμε, η αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά και η εξασφαλισμένη χρηματοδότηση για την επόμενη τριετία θα δημιουργήσουν την αίσθηση στις αγορές, στους επενδυτές ότι το grexit αποτελεί παρελθόν. Και αυτή η αίσθηση μπορεί να δημιουργήσει το κύμα των επενδύσεων που θα αντισταθμίσει τις υφεσιακές τάσεις."

Τι μας λέει εδώ το καμάρι μας; Ό,τι τα μέτρα της συμφωνίας θα βυθίσουν ακόμη περισσότερο στην ύφεση την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Η πρόβλεψη της ΕΕ σήμερα για την ύφεση της ελληνικής οικονομίας για το 2015 είναι τουλάχιστον πτώση 4%. Το τι θα γίνει από άποψη ανεργίας, αναδουλειάς και εξαθλίωσης, μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς.

Και πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Με την αίσθηση, την πεποίθηση και την ελπίδα του Τσίπρα. Ποια αίσθηση, πεποίθηση και ελπίδα; Ό,τι όλα αυτά θα δημιουργήσουν "την αίσθηση στις αγορές" κι έτσι οι επενδυτές θα ορμήσουν με κύμα επενδύσεων. Τα πάντα εναπόκεινται στην ψυχολογία των αγορών. Ακριβώς όπως ο σκιτζής που εναποθέτει στα μαγικά την όποια γιατρειά.

Δεν έχει καμιά σημασία ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην αληθινή ζωή. Δεν μπορείς να σκοτώσεις κάποιον και να έχεις την αίσθηση, την πεποίθηση και την ελπίδα ότι θα αναστηθεί με κάποιον τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις οικονομίες. Ποτέ καμιά οικονομία δεν αναστήθηκε και μάλιστα με κύμα ξένων επενδύσεων, αφού πρώτα την δολοφόνησαν βυθίζοντάς την διαρκώς και σκόπιμα στην ύφεση.

Εκτός κι αν αυτό που εννοεί ο Αλέξης είναι η γνωστή από παλιά πρακτική των αποικιοκρατών. Γνωστή εδώ και αιώνες από τότε που πήγαιναν φορτωμένοι με καθρεφτάκια και χάντρες για να αγοράσουν ολόκληρη την χώρα από τον ρημαγμένο ιθαγενή πληθυσμό της.

Στην πραγματικότητα αυτό που ισχυρίζεται ο Τσίπρας έχει θεολογική κι όχι οικονομική βάση. Προέρχεται από τις πεποιθήσεις του πιο χυδαίου και σκοταδιστικού νεοφιλελεύθερου προτεσταντισμού. Ο Τσίπρας, όπως κάθε ευρωπαϊστής, πάσχει από αυτή την ανίατη προτεσταντική θρησκοληψία, όπου ο αδύναμος υποτάσσεται πλήρως στον ισχυρό και ο ιδιώτης κυριαρχεί πάνω στην κοινωνία.

Ο φτωχός, σύμφωνα μ' αυτήν την προτεστατική θρησκοληψία, είναι προϊόν των επιλογών του. Η δυστυχία, η μιζέρια, ακόμη και το έγκλημα είναι προϊόν ατομικών επιλογών. Κι επομένως ο καθένας οφείλει να ζει με τις επιλογές του. Δεν χρειάζεται κοινωνική προστασία, ούτε κατοχυρωμένα δικαιώματα και εγγυήσεις ειδικά για τους αδύναμους. Έτσι έφτασε η Γερμανία στη νομιμοποίηση της κτηνοβασίας και η Ολλανδία στη νομιμοποίηση της παιδοφιλίας.

Ο Τσίπρας δηλώνει άθεος γιατί δεν έχει ποτέ εμβαπτιστεί στις ανθρωπιστικές αρετές του ελληνικού πολιτισμού και των ιστορικών παραδώσεων του ελληνικού λαού. Είναι άθεος γιατί διακατέχεται από τον σκοταδισμό της πιο βάρβαρης προτεσταντικής ηθικής του καπιταλισμού. Μια ηθική που τον προδότη τον θέλει μέγα ηγέτη, τον εγκληματία τον θεωρεί πετυχημένο επαγγελματία και το ξεπούλημα ως φυσιολογική πράξη.

«Με ειλικρίνεια θέτω το ερώτημα σε όσους ψηφίζουν: Ο εκβιασμός θεωρείτε ότι είναι πραγματικός ή πλαστός; αν θεωρείτε ότι είναι πλαστός, είμαι ανοιχτός να ακούσω εναλλακτικές και να προχωρήσουμε. Αν θεωρείτε ότι είναι πραγματικός, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να μοιραστούμε όλοι το βάρος αυτής της ευθύνης,» σημείωσε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας.

Τι μας λέει; Ό,τι ως πρωθυπουργός δέχθηκε εκβιασμό, όχι πλαστό, αλλά αληθινό κι επομένως οφείλει να υποχωρήσει και να παραδώσει τη χώρα στους εκβιαστές. Από πότε οι πολιτειακοί παράγοντες στη χώρα οφείλουν να υποχωρούν στον εκβιασμό; Ο εκβιασμός ενός κράτους, τόσο για το διεθνές, όσο και για το εσωτερικό δίκαιο, συνιστά casus belli, δηλαδή συνιστά αιτία πολέμου. Όχι υποχώρησης.

Όταν ένας πρωθυπουργός μας λέει ότι αποδέχεται τον εκβιασμό σε βάρος της χώρα του, συνομολογεί πράξη εσχάτης προδοσίας σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα. Ακόμη κι αν η Μέκρελ με ολόκληρη την Ευρώπη να τον απειλούσε με πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, η υποχώρηση έναντι ενός τέτοιου εκβιασμού συνιστά επίσης πράξη εσχάτης προδοσίας.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης για το δίκαιο των συνθηκών, διαβάζουμε: -Άρθρο 52- Άσκησις βίας επί του κράτους διά της απειλής ή χρήσεως βίας: Η συνθήκη είναι άκυρος εάν η σύναψίς της επετεύχθη διά της απειλής ή χρήσεως βίας κατά παραβίασιν των συνθηκών τού Διεθνούς Δικαίου, ως παρέχονται αύται εν τω Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Υπάρχει έστω το παραμικρό από τις συμφωνίες που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, που να συνάδει με το διεθνές δίκαιο και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών; Τίποτε. Κι επιπλέον ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ευθαρσώς ότι εκβιάστηκε.

Βέβαια, από τον κ. Τσίπρα δεν περιμένουμε πολλά. Είναι τόσο αμόρφωτος που δεν γνωρίζει ούτε την απάντηση του Μεταξά στο τελεσίγραφο του ιταλικού φασισμού το 1940, ούτε φυσικά το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος Κορυζής, νομικός και τραπεζίτης, δεν άντεξε ως διορισμένος πρωθυπουργός τον Απρίλη 1941 να παραστεί και να υπογράψει την παράδωση της Αθήνας στους ναζί εισβολείς και αυτοκτόνησε.

Δεν περιμένουμε τέτοιες ευαισθησίες από τους σημερινούς απάτριδες πολιτικούς του δοσιλογισμού της δεξιάς και της αριστεράς, που μπροστά τους ακόμη και οι παλιοί δικτάτορες φαντάζουν πατριώτες, αλλά όχι και να μας λένε ότι οι πράξεις τους συνάδουν με το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα και τον ελληνικό λαό. Τέτοιο θράσος, ούτε ο Τσολάκογλου δεν διέθετε.